Σόλων δεν είναι ο Καραμανλής, συνειρμικά ίσως κολλάει με το Σόλωνα από κείνο το τετράστιχο που ακούγεται στις αυλές των γυμνασίων, στο διάλλειμα μετά το μάθημα της Ιστορίας. «Σόλων! Σόλων! …». Οπότε η «σεισάχθεια» όνειρο θερινής νυκτός του δανειολήπτη, που πήγε διακοπές μ’ εορτοδάνειο, είναι, και τίποτα παραπάνω.
Η «πραγματική οικονομία»,-τί έκφραση κι αυτή- χάθηκε στον αέρα όλων των εορτοδανείων , θαλασσοδανείων, τοκογλυφοδανείων που φούσκωσαν το αερόστατό της για ν ανεβάσουν τα νούμερα, τις προσδοκίες, τα φούμαρα και τις μετοχές.
Η κλωστή, το νήμα που συγκρατούσε το μπαλονάκι, δεν ήταν από καλό υλικό, Η κλωστοϋφαντουργία που το παρήγαγε κήρυξε πτώχευση.
Τ’ όνειρο (made in U.S.A.) αποκτά τώρα εφιαλτική πλοκή. Παρ’ όλα αυτά οι βολεμένοι εξακολουθούν να πιστεύουν πως οι καθεύδοντες δεν θα ξυπνήσουν και σπεύδουν να εξασφαλίσουν τ’αφεντικά τους προσφέροντας σε χρήμα ζεστό και πραγματικό, όλον, ναι Σόλων! Όλον τον αέρα που προσδοκούσαν να εισπράξουν οι μακάριοι –και πτωχοί τω πνεύματι- Κροίσοι.
Όμως «μηδένα προ του τέλους μακάριζε». Η Μαρία Αντουανέτα θεωρούσε πιο ηθικό το παντεσπάνι, κι ο Νικόλαος Ρωμανώφ ούτε που το φανταζότανε, όπως κι ο μακάριος Κροίσος.
Πάνω από 100.000 πτυχιούχοι βρίσκονται στις λίστες της ανεργίας,
Από δημοσκοπικό εύρημα της προηγούμενης εβδομάδας προκύπτει πως η κοινωνία είναι διχασμένη στην ερώτηση «εσείς επιθυμείτε να αντέξει η κυβέρνηση και να εξαντλήσει την τετραετία ή να πέσει», το 46,1% του δείγματος απαντά ότι «επιθυμεί να πέσει» και το περίπου ισόποσο 45,9% ότι επιθυμεί να «αντέξει και να εξαντλήσει την τετραετία».
Σε κείμενό του στο «Βήμα» της 21ης 12ου ο πολιτικός μας καθοδηγητής Pretendέρης αναρωτιέται
«Πόσο μακριά όμως μπορεί να βαδίσει μια [έτσι] διχασμένη κοινωνία; Και πώς μπορεί να διαχειριστεί τον διχασμό της, την ίδια στιγμή που τα επίπεδα της βίας εκτινάσσονται ανεμπόδιστα; Διότι εμένα δεν με προβληματίζει αν έχουμε ή δεν έχουμε 'κοινωνική εξέγερση των νέων'. Με προβληματίζει ότι υπάρχουν άνθρωποι που θα ήθελαν να έχουμε. Και που κάνουν ό,τι μπορούν για να την υποκινήσουν. Που δεν αντιπαλεύουν μια πολιτική, αλλά καταλύουν την κοινωνική συνοχή. Με αυτούς τους ανθρώπους, λοιπόν, ποια είναι τα όρια της ανοχής και της συνύπαρξης; Πώς μπορούμε να βαδίζουμε μαζί, όταν μας χωρίζουν τα στοιχειώδη; Θέτω το ερώτημα με αγωνία. Χωρίς να διαθέτω απάντηση. Ή ίσως επειδή με τρομάζει η απάντηση που αυτονόητα προκύπτει».
Kι εμένα με προβληματίζει ότι υπάρχουν άνθρωποι, σαν τον Pretendέρη που μάλιστα, σύμφωνα με το «εύρημα» όσο αναξιόπιστο και καθοδηγούμενο να μου φαίνεται, επιθυμούν να εξαντλήσει η κυβέρνηση την τετραετία, λες κι όλα πάνε καλά κι όποιος έχει διαφορετική άποψη, είναι εκτός ορίων ανοχής και συνύπαρξης.
Δε με προβληματίζει όμως καθόλου το γιατί οι νέοι ανάμεσα στα όσα κατήγγειλαν φωνάζοντας συνθήματα στους δρόμους , τα ‘βαλαν με την οξύμωρη «ανατροπή» του pretendέρη.
«H ανατροπή δεν είναι εκπομπή…»
Είναι άκρατη συκοφαντία και σκόπιμη διαστρέβλωση, είναι η κουκούλα , ή μάλλον η μάσκα του χούλιγκαν που μεταμφιέστηκε σε δημοσιογράφο.
Η «πραγματική οικονομία»,-τί έκφραση κι αυτή- χάθηκε στον αέρα όλων των εορτοδανείων , θαλασσοδανείων, τοκογλυφοδανείων που φούσκωσαν το αερόστατό της για ν ανεβάσουν τα νούμερα, τις προσδοκίες, τα φούμαρα και τις μετοχές.
Η κλωστή, το νήμα που συγκρατούσε το μπαλονάκι, δεν ήταν από καλό υλικό, Η κλωστοϋφαντουργία που το παρήγαγε κήρυξε πτώχευση.
Τ’ όνειρο (made in U.S.A.) αποκτά τώρα εφιαλτική πλοκή. Παρ’ όλα αυτά οι βολεμένοι εξακολουθούν να πιστεύουν πως οι καθεύδοντες δεν θα ξυπνήσουν και σπεύδουν να εξασφαλίσουν τ’αφεντικά τους προσφέροντας σε χρήμα ζεστό και πραγματικό, όλον, ναι Σόλων! Όλον τον αέρα που προσδοκούσαν να εισπράξουν οι μακάριοι –και πτωχοί τω πνεύματι- Κροίσοι.
Όμως «μηδένα προ του τέλους μακάριζε». Η Μαρία Αντουανέτα θεωρούσε πιο ηθικό το παντεσπάνι, κι ο Νικόλαος Ρωμανώφ ούτε που το φανταζότανε, όπως κι ο μακάριος Κροίσος.
Πάνω από 100.000 πτυχιούχοι βρίσκονται στις λίστες της ανεργίας,
Από δημοσκοπικό εύρημα της προηγούμενης εβδομάδας προκύπτει πως η κοινωνία είναι διχασμένη στην ερώτηση «εσείς επιθυμείτε να αντέξει η κυβέρνηση και να εξαντλήσει την τετραετία ή να πέσει», το 46,1% του δείγματος απαντά ότι «επιθυμεί να πέσει» και το περίπου ισόποσο 45,9% ότι επιθυμεί να «αντέξει και να εξαντλήσει την τετραετία».
Σε κείμενό του στο «Βήμα» της 21ης 12ου ο πολιτικός μας καθοδηγητής Pretendέρης αναρωτιέται
«Πόσο μακριά όμως μπορεί να βαδίσει μια [έτσι] διχασμένη κοινωνία; Και πώς μπορεί να διαχειριστεί τον διχασμό της, την ίδια στιγμή που τα επίπεδα της βίας εκτινάσσονται ανεμπόδιστα; Διότι εμένα δεν με προβληματίζει αν έχουμε ή δεν έχουμε 'κοινωνική εξέγερση των νέων'. Με προβληματίζει ότι υπάρχουν άνθρωποι που θα ήθελαν να έχουμε. Και που κάνουν ό,τι μπορούν για να την υποκινήσουν. Που δεν αντιπαλεύουν μια πολιτική, αλλά καταλύουν την κοινωνική συνοχή. Με αυτούς τους ανθρώπους, λοιπόν, ποια είναι τα όρια της ανοχής και της συνύπαρξης; Πώς μπορούμε να βαδίζουμε μαζί, όταν μας χωρίζουν τα στοιχειώδη; Θέτω το ερώτημα με αγωνία. Χωρίς να διαθέτω απάντηση. Ή ίσως επειδή με τρομάζει η απάντηση που αυτονόητα προκύπτει».
Kι εμένα με προβληματίζει ότι υπάρχουν άνθρωποι, σαν τον Pretendέρη που μάλιστα, σύμφωνα με το «εύρημα» όσο αναξιόπιστο και καθοδηγούμενο να μου φαίνεται, επιθυμούν να εξαντλήσει η κυβέρνηση την τετραετία, λες κι όλα πάνε καλά κι όποιος έχει διαφορετική άποψη, είναι εκτός ορίων ανοχής και συνύπαρξης.
Δε με προβληματίζει όμως καθόλου το γιατί οι νέοι ανάμεσα στα όσα κατήγγειλαν φωνάζοντας συνθήματα στους δρόμους , τα ‘βαλαν με την οξύμωρη «ανατροπή» του pretendέρη.
«H ανατροπή δεν είναι εκπομπή…»
Είναι άκρατη συκοφαντία και σκόπιμη διαστρέβλωση, είναι η κουκούλα , ή μάλλον η μάσκα του χούλιγκαν που μεταμφιέστηκε σε δημοσιογράφο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου