Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2009

Είσαι παντού



Απ τη ψυχή μου το κενό
τα σύννεφα αγγίζει,
μια αστραπή στον ουρανό
στα δύο με χωρίζει.
Κάποτε μου 'πες "Σ'αγαπώ",
μνήμη γλυκιά και ρίγη.
Κλείνω τα μάτια κι είσαι 'δω,
τ΄ανοίγω κι έχεις φύγει.
Είσαι παντού και πουθενά
παρούσα απουσία...
στο πρώτο δάκρυ του Νοτιά,
όταν ανθίζουν γιασεμιά...

μιά ευωδιά και υγρασία...




















Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Μπάχαλο

  Τα τελευταία χρόνια, όλο και συχνότερα ακούμε στις ειδήσεις, ως γενικό χαρακτηρισμό κάθε «ακραίας» πολιτικής/κοινωνικής διαμαρτυρίας, το ν...