Συναισθηματική Νοημοσύνη

Ο όρος Συναισθηματική Νοημοσύνη εμφανίσθηκε στις ΗΠΑ τη δεκαετία του 80 και ανήκει στο καθημερινό λεξιλόγιο του κόσμου της εργασίας και της επιχείρησης. Προέρχεται από τη θεωρία της Συναισθηματικής Νοημοσύνης που έγινε ευρέως γνωστή από τον Αμερικανό Ψυχολόγο στο Πανεπιστήμιο τού Χάρβαρντ, Ντανιέλ Γκόλεμαν.
Ονομάστηκε Συναισθηματική Νοημοσύνη για να διακριθεί από τη γνωστή μας Διανοητική Νοημοσύνη η αλλιώς Αϊ Κιου. (I.Q.) πού προσμετρείται με σειρά από λογικά τεστ. Δεν υπάρχει αντίστοιχο τεστ το οποίο να υπολογίζει με αριθμητική ακρίβεια την συναισθηματική νοημοσύνη η κοινώς λεγόμενη «εξυπνάδα της καρδιάς». Πως την ορίζουμε;
Με τον όρο συναισθηματική νοημοσύνη νοείται ”η ικανότητα να αναγνωρίζει κανείς τα δικά του συναισθήματα, να τα κατανοεί και να τα ελέγχει. Είναι επίσης η ικανότητα να αναγνωρίζει και να κατανοεί τα συναισθήματα των ανθρώπων γύρω του και να μπορεί να χειρίζεται αποτελεσματικά τόσο τα δικά του συναισθήματά του όσο και τις διαπροσωπικές του σχέσεις”. (Ντανιέλ Γκόλεμαν, Συναισθηματική νοημοσύνη, εκδ. Ελληνικά Γράμματα).
Ποια είναι η χρησιμότητα της θεωρίας αυτής για την όποια γίνεται τόσος ντόρος και για ποιο λόγο ενδιαφέρει τόσο πολύ τον εργασιακό χώρο, όποιος κι αν είναι;
Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 70 οι επιχειρήσεις προσελάμβαναν τα υψηλόβαθμα στελέχη τους, και όχι μόνο, βάσει των πανεπιστημιακών διπλωμάτων τους και των επιτυχών σπουδών τους. Κάτι που φαίνεται λογικό εκ πρώτης όψεως. Οι αριστεύσαντες μαθητές και φοιτητές εύρισκαν και τις καλύτερες θέσεις στις επιχειρήσεις.
Στη πράξη όμως απεκαλύφθη ότι οι καλύτεροι της τάξης δεν ήταν απαραίτητα και οι ικανότεροι και οι πιο αποτελεσματικοί εργαζόμενοι. Για παράδειγμα δίσταζαν να πάρουν αποφάσεις, φοβόντουσαν η θύμωναν εύκολα χωρίς σοβαρό λόγο, η το πιο σημαντικό δεν ήξεραν να συμπεριφερθούν στο πλαίσιο ομάδας και ακόμη λιγότερο να επιδείξουν ηγετικά προσόντα.
Οι κάτοχοι πτυχίου με υψηλό βαθμό έχουν σίγουρα λογική σκέψη, ικανότητα πνευματικής συγκέντρωσης και άρτιες τεχνικές γνώσεις σε ο,τι αφορά το αντικείμενό τους. Παράλληλα διαπιστώθηκε στη πράξη ότι πανεπιστημιακοί αριστούχοι δεν έχουν συχνά τις απαραίτητες ικανότητες να αναγνωρίζουν και να ελέγχουν τα συναισθήματά τους. Επομένως δεν μπορούσαν να διαχειριστούν τις διαπροσωπικές τους σχέσεις με την ίδια ευφυΐα που διαχειρίζονταν τα τεχνικά ζητήματα.
Ιδιοφυίες όταν βρίσκονται μόνοι με το αντικείμενο της εργασίας τους αλλά συναισθηματικά ανήμποροι να τα βγάλουν πέρα στη κοινωνική τους ζωή. Στο σύγχρονο εργασιακό κόσμο οι καλοί τεχνίτες η τεχνικοί η επιστήμονες δεν λείπουν. Τα πανεπιστήμια και οι σχολές «παράγουν» διπλωματούχους με αυξάνοντα ρυθμό. Εκείνο που είναι σημαντικό πλέον σήμερα στην αγορά εργασίας είναι η ικανότητα στη διαχείριση των συναισθημάτων και στη συνεργασία με τους συναδέλφους. Η Συναισθηματική νοημοσύνη.
Μπορεί κανείς να ανοίξει τα μάτια της καρδιάς και να επανεξετάσει τον τρόπο πού συμπεριφέρεται στους γύρω του, ανωτέρους η κατωτέρους του στην ιεραρχία;
Αρκεί να κατανοήσει ότι οι συνάδελφοι του στη δουλειά δεν είναι εργαλεία αλλά άνθρωποι με συναισθήματα, για να αλλάξει η συμπεριφορά του. Για να αναπτύξει συναισθηματική νοημοσύνη.
ΝΙΚΟΣ ΧΡΗΣΤΙΔΗΣ
ΨΥΧΙΑΤΡΟΣ ΨΥΧΑΝΑΛΥΤΗΣ
PSYCOM
210 80 63 602
09/03/09