Πέμπτη 2 Απριλίου 2009

ΠΑΖΛ

Οι αρχαίοι, ας πούμε προγονοί μας, κοίταζαν τη φύση με απορία. Η απορία τους γεννούσε μελέτες, θεωρίες και χρήσιμα διδάγματα. Οι πρώτοι φιλόσοφοι ήταν φυσιολόγοι, αναζήτησαν τις πρώτες αρχές πού κυβερνούν τη φύση. Θαλής, Ηράκλειτος, Αναξίμανδρος, Αναξιμένης, Παρμενίδης… όλοι οι προσωκρατικοί. Το ελληνικό θαύμα ξεπετιέται μέσα από τη σκέψη τους όπως η αρματωμένη Αθήνα από το κεφάλι του Δία. Εν μέσω φριχτών πονοκεφάλων.
Η ευρωπαϊκή αναγέννηση του ελληνικού πνεύματος γνώρισε χειρότερους πόνους. Τα μαρτύρια του Τζιορντάνο Μπρούνο που καταδικάστηκε από το ίδιο δικαστήριο που δίκασε τον Κοπέρνικο και τον Γαλιλαίο, δεν τα γνώρισε ο Ηράκλειτος.
Στη νεότερη εποχή μας αυτά θεωρούνται βαρβαρότητες.
Στη νεότερη εποχή μας η επιστήμη έχει διαχωριστεί από τη φιλοσοφία, δεν είναι ποια τρόπος ζωής, στάση απέναντι στα πράγματα.
Ο Ιπποκράτης με τους συναδέλφους του ομοϊδεάτες αποτελούσαν οργανωμένη ομάδα σκέψης και δράσης με αντιπάλους άλλες αντίστοιχες ομάδες από διάφορους μάγους η ιερείς θεραπευτές.
Οι επιστήμονες των μοντέρνων καιρών φορούν άσπρη μπλούζα τις ώρες εργασίας. Όταν την βγάζουν είναι ελεύθεροι να υποστηρίζουν ότι θέλουν, να ζουν όπως θέλουν. Είναι στο απυρόβλητο.
Κανείς δεν διανοείται να πει κακή κουβέντα για ένα από τους κύριους επινοητές της ατομικής βόμβας, τον Αλβέρτο Αϊνστάιν. Που θα μπορούσε να ανήκει και στο αντίπαλο στρατόπεδο χωρίς αυτό να βλάπτει την υστεροφημία του.
Κανείς δεν λέει επίσης ότι οι γιατροί αντί να εξετάζουν αρρώστους τους κάνουν εξετάσεις. Τους θεωρούν ως αντικείμενα.
Οι άρρωστοι έχουν γίνει αντικείμενο, είναι απανθρωποιημένοι, η ιατρική τους μεταχειρίζεται απάνθρωπα. Η περίφημη αποτελεσματικότητας αρκεί ως δικαιολογία τέτοιας μεταχείρισης;
Ως αποτελεσματικότητα θεωρούμε το πολλά χρόνια ζην, ποιος να θυμάται τώρα το ευ ζην.
Και οι φυσικοί επιστήμονες δεν εξετάζουν την ίδια φύση με τους αρχαίους ομολόγους τους. Κλεισμένοι στο εργαστήριο τους βλέπουν μέσα από μικροσκόπια κύτταρα και μόρια νεκρά που δεν βρίσκονται πουθενά στη φύση.
Η φύση δεν είναι πια βλάστηση, ζωή αλλά αόρατα ηλεκτρομαγνητικά κύματα που συγγενεύουν με το τίποτα.
Τίποτα είναι τα κάθε είδους σωματίδια που «ανακαλύπτονται» και βαφτίζονται μόνο και μόνο για να στηρίζουν και να καταρρίπτουν θεωρητικές κατασκευές, κομμάτια ενός θεωρητικού πάζλ με το οποίο δεν παίζει σχεδόν κανείς.
Και οι ασθενείς ένα θεωρητικό πάζλ έχουν γίνει.

3 σχόλια:

  1. "Οι αρχαίοι ...κοίταζαν τη φύση με απορία. Η απορία τους γεννούσε μελέτες, θεωρίες και χρήσιμα διδάγματα...

    Στη νεώτερη εποχή μας η επιστήμη έχει διαχωριστεί από τη φιλοσοφία, δεν είναι ποια τρόπος ζωής, στάση απέναντι στα πράγματα..."

    Γιώργο, ποια στάση απέναντι στα πράγματα πιστεύεις λοιπόν ότι είναι η σωστή;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. H θεώρηση. Το δάσος. Όχι το δένδρο μεμωνομενά και πολύ περισσότερο, όχι μόνο τό κλαδί ή το φύλλο. Από το γένος στο είδος κι όχι από το είδος στο γένος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η στάση που προτείνεις μου θυμίζει αυτό που ονομάζουν κάποιοι παραγωγική σκέψη (από το "όλον" στην παραγωγή του "μέρους").

    Η επαγωγική σκέψη λειτουργεί αντίστροφα (από τα "μέρη" στη σύνθεση του "όλου").

    Εσύ ξέρεις καλύτερα από εμένα ότι οι παιδαγωγοί συνιστούν στους δασκάλους να ενδυναμώνουν την επαγωγική σκέψη των μαθητών... Πρώτον, γιατί για τους μαθητές είναι πιο προσιτό να αποκτήσουν επίγνωση του "μέρους" αντί του "όλου". Δεύτερον, γιατί οι μαθητές κινητοποιούν τις δημιουργικές τους δυνάμεις κατά τη διαδικασία της σύνθεσης των "μερών" σε "όλον". Τέλος, γιατί τελικά με αυτή τη διαδικασία το "όλον" γίνεται πραγματικά κτήμα τους...

    ...Είναι βέβαια αλήθεια ότι οι περισσότεροι εστιάζουμε στα δένδρα (π.χ. επαγγελματική σταδιοδρομία, οικογένεια, παρέες, μουσική, blogging στο internet :-) ) και δεν προχωρούμε προς την θέαση και την κατάκτηση ολόκληρου του δάσους... Και σαν μαθητές, δικαιολογούμαστε στον εαυτό μας με σκέψεις όπως:
    "δεν έχω χρόνο και δυνάμεις για τέτοια πνευματική εγρήγορση. θα μείνω πίσω στη δουλειά. θα αποξενωθώ από τους ανθρώπους μου...",
    "δεν είμαι ούτε κομισάριος, ούτε γιόγκι. είμαι κάπου ανάμεσα",
    "η δική μου αντίληψη για την πραγματικότητα είναι η σωστή. και ας πιστεύουν οι άλλοι ότι θέλουν",...
    Και έτσι μένουμε στο δένδρο -στον κήπο μας, στην καλύτερη περίπτωση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Μπάχαλο

  Τα τελευταία χρόνια, όλο και συχνότερα ακούμε στις ειδήσεις, ως γενικό χαρακτηρισμό κάθε «ακραίας» πολιτικής/κοινωνικής διαμαρτυρίας, το ν...