Σα να παραμεγεθύναμε το είδωλο μας - στον παραμορφωτικό καθρέφτη της αντίληψής μας,
κι έτσι δυσθεώρητοι δε βολευόμαστε εύκολα
και θεώμεθα τμηματικώς
τοις ἐγρηγορόσιν ένα και κοινόν κόσμον είναι, των δε κοιμωμένων έκαστον εις ίδιον αποστρέφεσθαι.
Στην εξέδρα του αποχαιρετισμού το μαντήλι που ανέμισες ένα τόνο πιο σκούρο απ' τη θάλασσα δύο απ' τον ουρανό τρύπα σκοτεινή στα ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου