"Αρχή παιδεύσεως η των ονομάτων επίσκεψις"
Είναι παρά πολλές οι στερεότυπες φράσεις που προέρχονται από
την Αρχαία Ελληνική, μια γλώσσα με απεριόριστο πλούτο αποχρώσεων. Σήμερα που ο
γλωσσικός αφελληνισμός, προχωράει και παγιώνεται επικίνδυνα, με πολλούς
τρόπους, ένας από τους χαρακτηριστικότερους είναι τα greeklish, δημιουργείται η ανάγκη, οι
στερεότυπες αυτές φράσεις να διατηρηθούν στον γραπτό και προφορικό λόγο και να
αποκτήσουν το κύρος που τους αξίζει.
"Αρχή παιδεύσεως η των ονομάτων επίσκεψις υποστήριζε, πριν 2000 χρόνια, ο πιστότερος ερμηνευτής του καθαρού στωικισμού, Επίκτητος.
"Αρχή παιδεύσεως η των ονομάτων επίσκεψις υποστήριζε, πριν 2000 χρόνια, ο πιστότερος ερμηνευτής του καθαρού στωικισμού, Επίκτητος.
Το κουβάρι της γνώσης που θα μας οδηγήσει στη σοφία αρχίζει
να ξετυλίγεται από τη στιγμή που επισκεπτόμενοι μια λέξη ή μια πρόταση,
συναντάμε την έννοια και από κει την ουσία. Ο λόγος (προφορικός ή γραπτός),
συνδέεται άμεσα - μέσω της γλώσσας
- με τις σκέψεις, τις ιδέες και τις
πράξεις μας. Οι σκέψεις οι ιδέες και οι πράξεις μας καθορίζουν και τη φιλοσοφία
μας με την στενή και την ευρύτερη έννοια του όρου.
Ονομάζουμε μόνο ό,τι
βιώνουμε, τα ονόματα αντιστοιχούν σε βιώματα (δηλαδή στην πραγματικότητα).
"Το αδιόριστον
των λέξεων γεννά το ακατάστατον των ιδεών και τούτο πάλιν το ακατάστατον των
πράξεων" έγραφε ο δάσκαλος του γένους Κοραής.
Η χρήση φράσεων από την Αρχαία Ελληνική Γραμματεία, παραμένει
ακόμη ευρεία στην Νέα Ελληνική και οι περισσότερες χρησιμοποιούνται επί το πλείστον αμετάβλητες, ή ελάχιστα
αλλαγμένες. Διατηρούνται μέχρι σήμερα, εξ αιτίας της αδυναμίας της νεοελληνικής να τις αντικαταστήσει επάξια με
άλλες που να τις χαρακτηρίζει η
περιεκτικότητα, η χάρη, η σοφία και η σαφήνεια που εμπεριέχονται σ΄ όλες τις
διαχρονικές ελληνικές λέξεις και φράσεις που επιβίωσαν.
Όπως μας κατέθεσε κι ο Λακεδαιμόνιος σοφός Χίλων: Σοφόν το
σαφές.
Γ.Π.
Συνάδελφε,
Κατανοώ απόλυτα τη θέση σου και συμφωνώ με τα περισσότερα επιχειρήματα που παραθέτεις στην επιστολή σου.
Ναι, είναι αλήθεια πως από την περσινή «σφαγή των αμνών» - συμβασιούχων, η ραδιοφωνία ήταν η πλέον αδικημένη, πως κανείς δεν θέλει να είναι άνεργος, και πως τέλος, όλοι μαζί επιβάλλεται να αγωνιστούμε για μια δικαιότερη λύση, που και τις θέσεις εργασίας, και την ύπαρξη των ποιοτικών προγραμμάτων της ΕΡΑ θα διασφαλίζει, και δεν θα δημιουργεί εργαζόμενους πολλών ταχυτήτων.
Εργάζομαι στην ΕΡΤ από τον Γενάρη του 1984 και για 22 χρόνια, ως το 2006, υπέγραφα τρίμηνες συμβάσεις έργου. Γνωρίζω λοιπόν από πρώτο χέρι τις δυσκολίες και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο «μπλοκάκιας».
Το καθεστώς των εξωτερικών παραγωγών στη Ραδιοφωνία, που προκρίνεται ως μονόδρομος για να ξεπεραστούν τα προβλήματα που δημιούργησαν οι, εκ του προχείρου ή εκ του πονηρού, νομοθετικές ρυθμίσεις, οδηγεί κατευθείαν στην ιδιωτικοποίηση.
Η συγκεκριμένη πρακτική που υιοθετείται και είναι πολιτική επιλογή νεοφιλελεύθερης κοπής, υποβιβάζει τη Γενική Διεύθυνση της Δημόσιας Ραδιοφωνίας, μετατρέποντάς την σε dealer που μοιράζει τη στημένη τράπουλα με τις εργολαβίες, σε ιδιωτικές εταιρείες.
Το «παιχνίδι» είναι στημένο από το νομοθετικό πλαίσιο που έχει διαμορφωθεί, και πολύ σύντομα, με τις μειώσεις που γίνονται στο δυναμικό της Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης, θα γίνουμε θεατές της παράδοσης ολόκληρων προγραμμάτων σε ιδιωτικές εταιρείες, που θα νοικιάζουν μπλοκάκηδες κάθε ειδικότητας και θα κάνουν τις δουλειές τους χρησιμοποιώντας τα Studio, τον εξοπλισμό και το όνομα της δημόσιας ΕΡΤ, για να εξυπηρετούν ιδιωτικά συμφέροντα.
Στον αγώνα λοιπόν για τη διατήρηση και περαιτέρω βελτίωση της ΕΡΤ, ως Δημοσίου φορέα ας είμαστε συναγωνιστές. Γιατί η μετατροπή της ΕΡΤ σε «Ελεύθερη(;) Οικονομική Ζώνη είναι τεράστιο θέμα που ξεπερνά και τα οποιαδήποτε ατομικά δίκια και συμφέροντα.
Γιώργος Παπαζαχαρίου.
Δημοσιογράφος ΕΡΑ.