DAY -1
Τράβηξα απαλά το χταπόδι απ΄την καρδιά μου και με προσοχή το τοποθέτησα στο ενυδρείο με τα χρυσόψαρα, δίπλα στο κλουβάκι με το χάμστερ που γυμνάζεται όλη μέρα τρέχοντας στο εσωτερικό του τροχού που γυρίζει και δεν πηγαίνει πουθενά. Ξύπνησα πάλι άγρια χαράματα, μα δεν πονάω και το κενό απ το χταπόδι, χώρος. Το καινούργιο φεγγάρι θα μας πάει μακρυά. Πολύ μακρυά, πέρα. Πιο πέρα κι απ το πέρα, δηλαδή εδώ.
Θα συναντηθούμε μια μέρα μετά τη σιωπή. Μ αρέσει η μυρωδιά σου. Το χάμστερ θα κολυμπάει και το χταπόδι στον τροχό. Και τα μαλλιά σου. Τι μένει όταν φεύγει ο πόνος; Βάλσαμο η γλυκειά προσμονή, και η σιωπή καταφύγιο για να ακούσεις τον δικό σου παλμό. Χωρίς να σε αποσπά ο τροχός που τρίζει κι οι μπουρμπουλήθρες απ το ενυδρείο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου