Φως στο μονοπάτι

Δοκίμασε πάλι

---

Φως στο μονοπάτι

Ο φιλόσοφος, ο μύστης και η καταιγίδα

Η αστραπή δεν σου φωτίζει το μονοπάτι, δεν σε υπηρετεί όπως το λυχνάρι στο χέρι σου΄ σου δίνει απλώς ένα αναβόσβησμα, ένα βλέμμα στον δρόμο μπροστά σου. Αυτό όμως το μοναδικό βλέμμα είναι πολύτιμο΄ τώρα τα πόδια σου είναι σταθερά, τώρα η θέλησή σου είναι ισχυρή, τώρα ενισχύεται η αποφασιστικότητά σου να φτάσεις στον προορισμό σου. Εχεις δει τον δρόμο και ξέρεις ότι βρίσκεται εκεί και ότι δεν περιπλανιέσαι άσκοπα. Μια αστραπή και ρίχνεις μια ματιά στο δρόμο που πρέπει να διανύσεις καθώς και στο ναό που είναι ο προορισμός τού ταξιδιού σου.

Εχω ακούσει για δυο ανθρώπους που είχαν χαθεί μέσα στο δάσος μια πολύ σκοτεινή νύχτα. Ηταν πολύ επικίνδυνο το δάσος, γεμάτο από άγρια ζώα, πολύ πυκνό, με σκοτάδι παντού τριγύρω. Ο ένας άνθρωπος ήταν φιλόσοφος και ο άλλος ήταν μύστης.

Ξαφνικά, ήρθε μια καταιγίδα, βροντές από τα σύννεφα και μεγάλες αστραπές. Ο φιλόσοφος κοίταξε τον ουρανό, ο μύστης κοίταξε το μονοπάτι. Εκείνη τη στιγμή με τις αστραπές, το μονοπάτι βρέθηκε μπροστά του, φωτισμένο. Ο φιλόσοφος κοίταξε τις αστραπές κι άρχισε να αναρωτιέται, ΄΄Τι συμβαίνει;΄΄ και του διέφυγε το μονοπάτι.

Είσαι χαμένος μέσα σε ένα δάσος πιο πυκνό από αυτό της ιστορίας. Η νύχτα είναι πιο σκοτεινή. Καμιά φρά έρχεται μια αστραπή΄ κοίτα το μονοπάτι. Αστράφτει κάποιος Τσουάνγκ Τσου, αστράφτει κάποιος Βούδδας, αστράφτω εγώ. Μη κοιτάς εμένα, κοίτα το μονοπάτι. Αν κοιτάξεις εμένα, έχεις ήδη χάσει την ουσία, γιατί η αστραπή δεν θα εξακολουθήσει. Διαρκεί μόνο μια στιγμή΄ και είναι σπάνια η στιγμή που η αιωνιότητα διεισδύει στον χρόνο΄ είναι ακριβώς σαν την αστραπή.

Αν κοιτάς την αστραπή, αν κοιτάς κάποιον βούδδα, και ο βούδδας είναι όμορφος, το πρόσωπό του γοητεύει, τα μάτια μαγνητίζουν, αν κοιτάς τον βούδδα, έχεις χάσει το μονοπάτι. Κοίτα το μονοπάτι, ξέχασε τον βούδδα.

Κοίτα το μονοπάτι και κάνε κάτι΄ ακολούθησε το μονοπάτι, δράσε. Οι σκέψεις δεν θα σε οδηγήσουν, μόνον οι πράξεις, γιατί οι σκέψεις γίνονται συνεχώς μέσα στο κεφάλι. Δεν μπορούν ποτέ να είναι ολικές΄ μόνον όταν δρας υπάρχει ολικότητα. Δείξε ενδιαφέρον για τη ζωή! Η ουσία είναι να ζεις. Μην συλλέγεις συνεχώς πληροφορίες σχετικά με το τι είναι ο διαλογισμός΄ διαλογίσου! Μην συλλέγεις συνεχώς πληροφορίες για το τι είναι ο χορός΄ υπάρχουν εγκυκλοπαίδειες για τον χορό, αλλά το όλο πράγμα είναι τελείως δίχως νόημα αν δεν χορέψεις ο ίδιος. Πέταξε όλες αυτές τις εγκυκλοπαίδειες! Απάλλαξε τον εαυτό σου από το φορτίο των γνώσεων κι άρχισε να ζεις.

Κι όταν αρχίσεις να ζεις, τότε τα κοινά πράγματα μεταμορφώνονται και γίνονται σπάνια ομορφιά. Μικρά πράγματα απλώς, η ζωή αποτελείται από μικρά πράγματα, αλλά όταν φέρνεις την ποιότητα της έντονης, όλο πάθος αγάπης, μεταμορφώνονται, γίνονται φωτεινά.

Ευφυΐα

Ευφυΐα

Η Ράμπιγια και το αίνιγμα με τη χαμένη βελόνα

Εχουμε γεννηθεί για να είμαστε ευδαίμονες, είναι το φυσικό μας δικαίωμα. Αλλά οι άνθρωποι είναι τόσο κουτοί, δεν διεκδικούν ούτε καν το φυσικό τους δικαίωμα. Τους ενδιαφέρει περισσότερο τι έχουν στην ιδιοκτησία τους οι άλλοι κι αρχίζουν να κυνηγούν τα πράγματα εκείνα. Δεν κοιτούν ποτέ μέσα τους, δεν ψάχνουν ποτέ μέσα στο δικό τους σπίτι.

Ο ευφυής άνθρωπος θα αρχίσει την έρευνά του από την εσωτερική του ύπαρξη -αυτή θα είναι η πρώτη του εξερεύνηση- γιατί, αν δεν γνωρίζω τι βρίσκεται μέσα μου, πώς γίνεται να συνεχίσω να ψάχνω παντού σε όλο τον κόσμο; Είναι τόσο τεράστιος ο κόσμος. Και εκείνοι που κοίταξαν μέσα τους, το βρήκαν αμέσως, στη στιγμή. Δεν είναι ζήτημα σταδιακής διαδικασίας, πρόκειται για αιφνίδιο φαινόμενο, αιφνίδια φώτιση.

Εχω ακούσει για μια πολύ σπουδαία σούφι γυναίκα μύστη, τη Ράμπιγια αλ-Αντάμπια. Ενα βράδυ, την βρήκαν οι άνθρωποι να κάθεται στο δρόμο ψάχνοντας κάτι. Ηταν ηλικιωμένη γυναίκα, τα μάτια της ήταν αδύναμα, και της ήταν δύσκολο να βλέπει. Ήρθαν λοιπόν οι γείτονες να την βοηθήσουν. Ρώτησαν, ΄΄Τι ψάχνεις;΄΄

Η Ράμπιγια είπε, ΄΄Αυτή η ερώτηση είναι άσχετη, ψάχνω. Αν μπορείτε να με βοηθήσετε, βοηθήστε.΄΄

Γέλασαν εκείνοι και είπαν, ΄΄Ράμπιγια, μήπως τρελάθηκες; Λες ότι η ερώτησή μας είναι άσχετη, αλλά, αν δεν ξέρουμε τι ψάχνεις, πώς να σε βοηθήσουμε;΄΄

Η Ράμπιγια είπε, ΄΄Εντάξει. Για να σας ικανοποιήσω, ψάχνω τη βελόνα μου, έχασα τη βελόνα μου.΄΄ Αρχισαν να την βοηθούν -αλλά αμέσως συνειδητοποίησαν το γεγονός ότι ο δρόμος ήταν πολύ μεγάλος και μια βελόνα είναι πράγμα μικροσκοπικό. Ρώτησαν λοιπόν τη Ράμπιγια, ΄΄Πες μας, σε παρακαλούμε, πού την έχασες -το ακριβές σημείο. Διαφορετικά είναι δύσκολο΄ ο δρόμος είναι μεγάλος και μπορούμε να συνεχίσουμε να ψάχνουμε για πάντα. Πού την έχασες;΄΄

Η Ράμπιγια είπε, ΄΄Πάλι κάνετε μια άσχετη ερώτηση. Τι σχέση έχει αυτό με την έρευνά μου;΄΄

Σταμάτησαν. Είπαν, ΄΄Σίγουρα έχεις τρελαθεί!΄΄

Η Ράμπιγια είπε, ΄΄Εντάξει. Για να σας ικανοποιήσω, την έχασα μέσα στο σπίτι μου.΄΄

Ρώτησαν, ΄΄Τότε γιατί ψάχνεις εδώ;΄΄ Και αναφέρεται πως απάντησε η Ράμπιγια, ΄΄Επειδή εδώ έχει φως και δεν έχει καθόλου φως εκεί μέσα.΄΄ Εδυε ο ήλιος και είχε απομείνει λίγο φως στο δρόμο.

Αυτή η παραβολή έχει μεγάλο νόημα. Αναρωτήθηκες ποτέ τι ψάχνεις; Το έκανες ποτέ θέμα βαθέος διαλογισμού, ώστε να μάθεις τι ψάχνεις; Οχι. Ακόμη κι αν σε κάποιες ασαφείς στιγμές, ονειρικές στιγμές, έχεις κάποια ιδέα τού τι ψάχνεις, δεν είναι ποτέ ακριβές αυτό. Δεν το έχεις προσδιορίσει ακόμη. 

Αν προσπαθήσεις να το προσδιορίσεις, όσο πιο πολύ το προσδιορίζεις, τόσο πιο πολύ θα αισθάνεσαι ότι δεν υπάρχει λόγος να το αναζητάς. Η αναζήτηση μπορεί να συνεχίζεται μόνο σε κατάσταση ασάφειας, σε κατάσταση ονείρου΄ όταν τα πράγματα δεν είναι ξεκάθαρα, συνεχίζεις απλώς να ψάχνεις. Καθώς σε έλκει μια εσωτερική παρόρμηση, καθώς σε ωθεί κάποια εσωτερική αίσθηση τού επείγοντος, ένα πράγμα ξέρεις: χρειάζεται να ψάξεις. Πρόκειται για εσωτερική ανάγκη. Αλλά δεν ξέρεις τι αναζητάς. Και αν δεν ξέρεις τι αναζητάς, πώς γίνεται να το βρεις;

Είναι κάτι το ασαφές΄ νομίζεις πως πρόκειται για χρήματα, εξουσία, γόητρο, να είσαι σεβαστός. Αλλά βλέπεις μετά ανθρώπους που είναι σεβαστοί, ανθρώπους που είναι ισχυροί -ψάχνουν κι εκείνοι επίσης. Βλέπεις μετά ανθρώπους που είναι εξαιρετικά πλούσιοι -ψάχνουν κι εκείνοι. Ως το τέλος της ζωής τους, ψάχνουν. Ετσι λοιπόν, τα πλούτη δεν πρόκειται να βοηθήσουν, η εξουσία δεν πρόκειται να βοηθήσει. Η αναζήτηση συνεχίζεται παρόλα όσα έχεις.

Η αναζήτηση πρέπει να είναι για κάποιο άλλο πράγμα. Αυτές οι λέξεις, αυτές οι ετικέτες -χρήματα, εξουσία, γόητρο- υπάρχουν απλώς για να ικανοποιούν τον νου σου. Υπάρχουν απλώς για να αισθάνεσαι ότι αναζητάς κάτι. Το κάτι αυτό δεν το έχεις προσδιορίσει ακόμη, είναι μια πολύ ασαφής αίσθηση. Το πρώτο πράγμα για τον πραγματικό αναζητητή, για τον αναζητητή που έχει αποκτήσει λίγη εγρήγορση, επίγνωση, είναι να προσδιορίσει την αναζήτηση΄ να διαμορφώσει μια ξεκάθαρη αντίληψή της, τι είναι΄ να την βγάλει έξω από την ονειρική συνειδητότητα να την κοιτάξει κατευθείαν΄ να βρεθεί αντιμέτωπος μαζί της. 

Αρχίζει αμέσως να συμβαίνει μια μεταμόρφωση. Αν αρχίσεις να προσδιορίζεις την αναζήτησή σου, θα αρχίσεις να χάνεις το ενδιαφέρον σου για την αναζήτηση. Οσο πιο προσδιορισμένη γίνεται, τόσο πιο λίγο υπάρχει. Μόλις γνωρίσεις καθαρά τι είναι, ξαφνικά εξαφανίζεται. Υπάρχει μόνον όταν δεν είσαι προσεκτικός.

Ας το επαναλάβω: η αναζήτηση υπάρχει μόνο όταν είσαι νυσταγμένος΄ η αναζήτηση υπάρχει μόνο όταν δεν έχεις επίγνωση. Η έλλειψη επίγνωσης δημιουργεί την αναζήτηση.

Πράγματι έχει δίκιο η Ράμπιγια. Μέσα δεν έχει καθόλου φως. Και επειδή δεν έχει καθόλου φως και καθόλου συνειδητότητα μέσα, φυσικά ψάχνεις συνεχώς απέξω -επειδή απέξω σού φαίνεται να είναι πιο ξεκάθαρο. Οι αισθήσεις μας είναι όλες εξωστρεφείς. Τα μάτια ανοίγουν προς τα έξω, τα χέρια κινούνται, απλώνονται προς τα έξω, τα πόδια κινούνται στον εξωτερικό χώρο, τα αυτιά ακούνε τους εξωτερικούς θορύβους, τους ήχους. Ολα όσα είναι διαθέσιμα σε σένα είναι ανοικτά προς τα έξω΄ και οι πέντε αισθήσεις κινούνται με εξωστρεφή τρόπο.

Αρχίζεις να ψάχνεις εκεί όπου μπορείς και βλέπεις, αισθάνεσαι, αγγίζεις -το φως των αισθήσεων πέφτει προς τα έξω. Και ο αναζητητής βρίσκεται μέσα. Αυτή τη διχοτόμηση πρέπει να την καταλάβουμε. Ο αναζητητής βρίσκεται μέσα, αλλά επειδή το φως είναι απέξω, ο αναζητητής αρχίζει να κινείται με φιλόδοξο τρόπο, προσπαθώντας να βρει απέξω κάτι που να τον ικανοποιεί. Δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ αυτό. Δεν έχει συμβεί ποτέ. Δεν μπορεί να συμβεί από τη φύση των πραγμάτων -διότι, αν δεν έχεις αναζητήσει τον αναζητητή, όλη σου η έρευνα είναι δίχως νόημα. Αν δεν μπορέσεις να γνωρίσεις ποιος είσαι, όλα όσα αναζητείς είναι μάταια, διότι δεν γνωρίζεις τον αναζητητή. Χωρίς να γνωρίζεις τον αναζητητή, πώς γίνεται να κινηθείς προς την σωστή διάσταση, προς την σωστή κατεύθυνση; Είναι αδύνατο. 

Πρέπει πρώτα να σκεφτείς τα πρώτα πράγματα. Αν έχει σταματήσει κάθε αναζήτηση και έχεις συνειδητοποιήσει ξαφνικά ότι τώρα υπάρχει ένα μόνο πράγμα να γνωρίσεις -΄΄Ποιος είναι αυτός ο αναζητητής μέσα μου; Τι είναι η ενέργεια αυτή που θέλει να αναζητά; Ποιος είμαι;΄΄- τότε υπάρχει μια μεταμόρφωση. Ξαφνικά αλλάζουν όλες οι αξίες. Αρχίζεις να κινείσαι προς τα μέσα. Τότε δεν κάθεται ποια η Ράμπιγια στο δρόμο ψάχνοντας τη βελόνα που χάθηκε κάπου μέσα στο σκοτάδι της εσωτερικής σου ψυχής. Μόλις αρχίσεις να κινείσαι προς τα μέσα...

Στην αρχή είναι πολύ σκοτεινά -η Ράμπιγια έχει δίκιο. Είναι πάρα πολύ σκοτεινά, επειδή ζωές ολόκληρες δεν πήγες μέσα σου ποτέ -τα μάτια σου ήταν εστιασμένα στον έξω κόσμο. Το έχεις παρατηρήσει; Μερικές φορές, όταν έρχεσαι μέσα από το δρόμο, όπου έχει πολλή λιακάδα και υπάρχει δυνατό φως -όταν μπαίνεις ξαφνικά μέσα στο σπίτι, είναι πολύ σκοτεινά, γιατί τα μάτια είναι εστιασμένα για το εξωτερικό φως. Οταν υπάρχει πολύ φως, οι κόρες των ματιών συρρικνώνονται. Στο σκοτάδι, τα μάτια χρειάζεται να χαλαρώσουν. Αν όμως καθίσεις λίγη ώρα, σιγά-σιγά εξαφανίζεται το σκοτάδι. Υπάρχει περισσότερο φως΄ τα μάτια σου ρυθμίζονται.

Επί πολλές ζωές, βρισκόσουν έξω στον καυτό ήλιο, στον κόσμο, έτσι λοιπόν όταν πηγαίνεις μέσα σου, έχεις ξεχάσει τελείως πώς να αναπροσαρμόζεις τα μάτια σου. Ο διαλογισμός δεν είναι τίποτε άλλο από την αναπροσαρμογή της όρασής σου, των ματιών σου. Κι αν συνεχίσεις να κοιτάς μέσα σου -παίρνει καιρό- σταδιακά, με αργό ρυθμό, αρχίζεις να αισθάνεσαι μέσα σου ένα όμορφο φως. Δεν είναι όμως επιθετικό φως΄ δεν είναι σαν τον ήλιο, είναι πιο πολύ σαν το φεγγάρι. Δεν είναι εκτυφλωτικό, δεν σε θαμπώνει, είναι πολύ δροσερό΄ δεν είναι καυτό, είναι πολύ ευσπλαχνικό, είναι πολύ καταπραϋντικό, είναι βάλσαμο.

Σιγά-σιγά, όταν έχεις προσαρμοστεί στο εσωτερικό φως, θα δεις ότι εσύ αποτελείς την ίδια την πηγή. Ο αναζητητής είναι το αναζητούμενο. Τότε θα δεις ότι ο θησαυρός βρίσκεται μέσα σου και το όλο πρόβλημα ήταν πως τον έψαχνες απέξω. Τον αναζητούσες κάπου έξω και εκείνος ήταν πάντοτε εδώ μέσα σου. Τον αναζητούσες σε λάθος κατεύθυνση, αυτό είναι όλο.

Metta Day.

Σήμερα οι νέοι θα μάθουν ν΄αγαπάνε,

να μοιράζονται αυτό που αποκόμισαν

μ' όλες τις υπάρξεις.

Μπάτσοι μιλιούνια στο αντίθετο ρεύμα της Μεσογείων 

κατεβαίνουν.

Η ΕΡΤ ερείπιο βομβαρδισμένο.

Sex με την ψυχίατρο.

Μετανάστης στην Αλβανία.

Το τσόφλι έσκασε,

σοφία ουροβόρος και Happy New Year.

Το χούι η στερνή συνεισφορά μας

στην τράπεζα μίξης των ενεργειών.

Πιο κει τα πρώτα τιτιβίσματα

την πηχτή ησυχία τονίζουν

και κάποιο σούρσιμο στο παραδιπλανό δωμάτιο.

Αν προσέξεις όμως καλά

ακόμα πιο κει, 

πιο πέρα κι απ το μακρινό γάβγισμα.

πιο πέρα κι απ το πέρα

Εδώ! Είν η ανάσα μου. 

Αν ο εαυτός είναι ψευδαίσθηση,

τι ενσαρκώνεται;

Με το χρόνο είναι το ζόρι.

Και όσο κι αν φασκιώνουμε κοτρόνες,

θα τον πετύχει ο Μέγας Θεοδόσιος τον Δία

και θα τον σφάξει στο γόνατο,

εκεί στον ιππόδρομο,

δίπλα  στην πολυκατοικία που ' πεσε απ το μεγάλο σεισμό στη Σαλονίκη, 

γιατί ο ζαχαροπλάστης έκοψε τις κολόνες στο ισόγειο,

για να χωρέσουν τα ψυγεία με τις πάστες.

Γ. Παπαζαχαρίου

Ελπίδα Χαμένος μέσα στη ζούγκλα Η χαρά της αγάπης μπορεί να υπάρξει μόνο αν έχεις γνωρίσει τη χαρά της μοναχικότητας, επειδή μόνο τότε έχεις πράγματι κάτι να μοιραστείς με άλλους. Διαφορετικά, δυο ζητιάνοι που συναντιούνται, που μένουν κολλημένοι ο ένας στον άλλον, δεν μπορούν να είναι ευδαίμονες. Θα δημιουργήσουν δυστυχία ο ένας για τον άλλον, γιατί καθένας τους έλπιζε, και έλπιζε μάταια, ότι, ΄΄Ο άλλος θα με κάνει πλήρη.΄΄ Ο άλλος ελπίζει το ίδιο. Δεν μπορούν να κάνουν ο ένας τον άλλον πλήρη. Είναι και οι δύο τυφλοί΄ δεν μπορούν να βοηθήσουν ο ένας τον άλλο. Εχω ακούσει για ένα κυνηγό που χάθηκε μέσα στη ζούγκλα. Επί τρεις ημέρες δεν έβρισκε κανέναν να τον ρωτήσει πώς να βγει έξω και τον έπιανε όλο και πολύ ο πανικός΄ τρεις ημέρες χωρίς τροφή και τρεις ημέρες συνεχούς φόβου για τα άγρια ζώα. Επί τρεις ημέρες δεν μπόρεσε να κοιμηθεί΄ καθόταν ξύπνιος πάνω σε κάποιο δέντρο, με το φόβο μήπως δεχτεί επίθεση. Υπήρχαν φίδια, υπήρχαν λιοντάρια, υπήρχαν άγρια ζώα. Την τέταρτη ημέρα νωρίς το πρωί είδε έναν άντρα που καθόταν κάτω από ένα δέντρο. Μπορείς να φανταστείς τη χαρά του. Ετρεξε, αγκάλιασε τον άνθρωπο και είπε, ΄΄Πόσο είμαι χαρούμενος!΄΄ Και ο άλλος άνθρωπος τον αγκάλιασε και ήταν και οι δυο εξαιρετικά ευχαριστημένοι. Μετά ρώτησαν ο ένας τον άλλο, ΄΄Γιατί είσαι τόσο πολύ χαρούμενος;΄΄ Ο πρώτος είπε ΄΄Είχα χαθεί και περίμενα να συναντήσω κάποιον.΄΄ Και ο άλλος είπε, ΄΄Κι εγώ έχω χαθεί και περιμένω να συναντήσω κάποιον. Αλλά αν έχουμε χαθεί κι οι δυο, τότε η μεγάλη χαρά είναι απλώς κουτό πράγμα. Τώρα λοιπόν θα είμαστε χαμένοι μαζί!΄΄ Αυτό ακριβώς συμβαίνει: νιώθεις μοναξιά, ο άλλος νιώθει μοναξιά, συναντιόσαστε τώρα. Πρώτα ο μήνας του μέλιτος: η ευτυχία εκείνη που συνάντησες τον άλλο, τώρα δεν θα νιώθεις πια μοναξιά. Αλλά μέσα σε τρεις ημέρες, ή, αν είσαι αρκετά ευφυής, τότε μέσα σε τρεις ώρες... εξαρτάται πόσο ευφυής είσαι. Αν είσαι ανόητος, τότε θα πάρει περισσότερο καιρό, γιατί δεν μαθαίνει ο άνθρωπος΄ αλλιώς, ο ευφυής άνθρωπος μπορεί αμέσως να δει μετά από τρία λεπτά: ΄΄Τι προσπαθούμε να κάνουμε; Δεν θα συμβεί τίποτε. Ο άλλος έχει την ίδια μοναξιά με μένα. Θα ζούμε τώρα μαζί, δυο μοναξιές μαζί. Δυο πληγές μαζί δεν μπορούν να βοηθήσουν η μια την άλλη να γιατρευτεί.΄΄ Είμαστε μέρος ο ένας του άλλου΄ κανένας άνθρωπος δεν είναι νησί. Ανήκουμε σε μια αόρατη αλλά απέραντη ήπειρο. Οι εμπειρίες όμως αυτές συμβαίνουν σε ανθρώπους που πραγματώνουν τον εαυτό τους, που αγαπούν τόσο πολύ τον εαυτό τους ώστε να μπορούν να κλείνουν τα μάτια τους και να μένουν μόνοι και να είναι απόλυτα ευδαίμονες. Αυτό ακριβώς το νόημα έχει ο διαλογισμός. Διαλογισμός σημαίνει να είσαι πανευτυχής μέσα στη μοναχικότητά σου. Οταν όμως γίνεσαι πανευτυχής μέσα στην μοναχικότητά σου, σε λίγο η ευτυχία είναι τόση πολλή που δεν μπορείς να την χωρέσεις. Αρχίζει να ξεχειλίζει από σένα. Κι όταν αρχίζει να ξεχειλίζει από σένα, γίνεται αγάπη. Ο διαλογισμός επιτρέπει να συμβεί η αγάπη. Και οι άνθρωποι που δεν έχουν γνωρίσει τον διαλογισμό δεν θα γνωρίσουν ποτέ την αγάπη. Μπορεί να υποκρίνονται ότι αγαπούν, αλλά δεν μπορούν. Απλώς θα υποκρίνονται΄ επειδή δεν έχουν να δώσουν τίποτε, δεν ξεχειλίζουν. Η αγάπη αποτελεί μοίρασμα. Πριν όμως μπορέσεις να την μοιράζεσαι με τους άλλους, πρέπει να την έχεις! Το πρώτο πράγμα θα πρέπει να είναι ο διαλογισμός. Ο διαλογισμός είναι το κέντρο, η αγάπη είναι η περιφέρειά του. Ο διαλογισμός είναι η φλόγα, η αγάπη είναι η ακτινοβολία της. Ο διαλογισμός είναι το λουλούδι, η αγάπη είναι το άρωμά του.