Πέμπτη 30 Ιανουαρίου 2014

βροχή στα μάτια

Αυτόματη γραφή

Πώς να το κρατήσω μόνος
διπλός ο πόνος
κι αν δεν υπάρχει λόγος
προς τι ο ψόγος;

Βρέχει στο φως
βροχή στα μάτια
αναρχικός
ο έρωτας
κομμάτια

Στο καταφύγιο όλα στεγνά
φιλιά και πάπλωμα
 και αγκαλιά.

Ξάγρυπνος  μέτρησα αναπνοές
και σαν δραπέτης
πούφυγε  χτες

ήρθα στο σήμερα
δεν είσαι εδώ
δεν το αντέχω
να σε ζητώ

αντέχω ακόμα
να σαγαπώ
δε ξέρω πόσο
 είναι πολύ

αν σε αφήσω θα λυτρωθούμε
αν με κρατήσεις θα αναληφθούμε
 σ' άλλη διάσταση
στους ουρανούς
κει που δεν έφτασε ανθρώπου νους

Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2014

anima incognita

Aν η καρδιά μου μπορούσε να σκεφτεί θα σταματούσε
αόρατη anima εσύ,, μια φωνή που με αποπλανούσε
Πόσο με ξέρεις άγνωστη και λες πως μ αγαπάς;
και τι ζητάς, λες πως πονάς,
φτεροκοπάς και σέρνεσαι 
φίδι κι αητός στα όνειρα
τα κόλπα σου παμπόνηρα
θέλω να σου ξεφύγω
αράχνη εσύ; 
σκορπιός εγώ θα γίνω
φαρμάκι φάρμακο κεντρί
μεσ το μυαλό σου μπήγω.

Σάββατο 25 Ιανουαρίου 2014

Η νεράιδα το κοράκι κι η γοργόνα

Τα ύφαλα γκρεμίστηκαν  όταν σε είδα  αγόρι,
στεγνό αδέξιο κι άγουρο να τρέμεις για μια κόρη
πούταν κακιά και σκοτεινή και ρούφαγε σαν σκόνη,
εσένανε που ήσουνα νεράιδα μου στην πλώρη.

Τώρα στο δάσος της Σαπφούς μαζεύω βελανίδια,
ανεμοσκόρπιστα μυαλά και δυο χαμένα φίδια
απ το κηρύκειο του Ερμή το απογυμνωμένο -
ένα μπαστούνι έρημο κατακεραυνωμένο.

Κοράκι κάνω το ραβδί, άσπρο πανί υψώνω
τα φίδια κι αν του έφυγαν, εγώ το καμαρώνω
τα γκρεμισμένα μου ύφαλα με φύκια τα ματίζω
και με την ούρια αγάπη μου στα πέλαγα αρμενίζω.

Μου πολυλείπει ο ωκεανός κι είπα στον Ποσειδώνα
 "πάρε της πλώρης το ραβδί και κάντο μου γοργόνα"
  μ αυτό το γυναικόψαρο θέλω να ταξειδεύω
 και ως ανάξιος εραστής τ. άπειρο ν΄αγναντεύω

Καστέλα 25/01/2014

τελικό 30/03/ 2014



Τετάρτη 8 Ιανουαρίου 2014

Δεν θάρθεις εσύ

Θα έρθει μια που γελάει όπως εσύ
κι άλλη μια που φιλάει όπως εσύ
κι εκείνη που γράφει όπως εσύ
κι αυτή που με νιώθει όπως εσύ
 και μ αγαπάει όσο εσύ

 Δεν θάρθεις εσύ
Και δεν ξέρω αν θα τόθελα.

Στο σκοινί το τεντωμένο της αγάπης
 ακροβάτης
ανάμεσα στην επιθυμία και την αποστροφή
ισορροπώ
Κοντάρι η ιστορία μας
Δεν κοιτώ κάτω
ούτε δεξιά κι αριστερά
Βλέπω μπροστά.  

Απογείωση 1976

 Στην εξέδρα του αποχαιρετισμού  το  μαντήλι που ανέμισες  ένα τόνο πιο σκούρο απ' τη θάλασσα δύο απ' τον ουρανό τρύπα σκοτεινή στα ...