Τετάρτη 29 Ιουλίου 2015

Είσαι παντού

Απ τη ψυχή μου το κενό
τα σύννεφα αγγίζει,
μια αστραπή στον ουρανό
στα δύο με χωρίζει.
Κάποτε μου 'πες "Σ'αγαπώ",
μνήμη γλυκιά και ρίγη.
Κλείνω τα μάτια κι είσαι 'δω,
τ΄ανοίγω κι έχεις φύγει.
Είσαι παντού και πουθενά
παρούσα απουσία...
στο πρώτο δάκρυ του Νοτιά,
όταν ανθίζουν γιασεμιά...

μιά ευωδιά και υγρασία...

Παρασκευή 24 Ιουλίου 2015

Προς γαρ το τελευταίον εκβάν, έκαστον των πριν υπαρξάντων κρίνεται.



Δημοσθένης. Ολυνθιακός Α.

Εκ του αποτελέσματος λοιπόν, μόνο που το αποτέλεσμα ήταν εκ των προτέρων γνωστό. Κι όποιος στη μάχη πάει για να πεθάνει… τον πόλεμο τον χάνει, και μικρή σημασία έχει, αν ήταν στρατιώτης ή στρατηγός.
Οι συλλογικές προσπάθειες απαιτούν θυσίες και υπαγορεύουν ηρωικές εξόδους από το κάστρο μας, είτε αυτό είναι το μικρό – μεγάλο «εγώ», είτε το μικρό  - μεγάλο κόμμα, που ακόμα «σε τραβάει απ το μανίκι».
Οι συλλογικές προσπάθειες ξεκινούν με την αφαίρεση και μετά ακολουθούν οι υπόλοιπες πράξεις.
Πρώτα λοιπόν αφαιρείς την ιδιοτέλεια -το εγώ, κατόπιν προστίθεσαι στο «εμείς» και πολλαπλασιάζεις τη δύναμή σου και στο τέλος διαιρείς, μοιράζεσαι αυτό που κέρδισες μέσα απ αυτή τη διαδικασία, με όλους.
Έχοντας τολμήσει την «ηρωική έξοδο» είσαι ήδη κερδισμένος σε αρετή. Η αυταπάρνηση λειτουργεί λυτρωτικά, απελευθερώνει από τα δεσμά της ψευδαίσθησης της υπερτιμημένης ατομικότητάς μας. Μετατρέπει τον ανταγωνισμό σε συνεργασία, το φθόνο σε ά-φθονία, την απληστία σε πλησμονή.
Τα προσερχόμενα όλοι, λίγο - πολύ, τα αφουγκραζόμαστε. Τουλάχιστον εμείς που συναντηθήκαμε στις συνελεύσεις, στους δρόμους, στη δουλειά μας, που θέλουμε και απαιτούμε, με αξιοπρέπεια να διατηρήσουμε.
Έχουμε κι άλλα κοινά, κάποτε σιγοτραγουδήσαμε το «imagine», κάποιοι πιστεύουν πως «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός», οι περισσότεροι συμφωνούμε, πως αυτός ο κόσμος στένεψε απότομα και μας πνίγει…

«… Ω! ν' απαλύνει ξάφνω στην αφή μας
το δέρμα της σιωπής που μας στενεύει,
να λησμονήσουμε, θεοί, το κρίμα
που όλο πληθαίνει κι όλο μας βαραίνει,
να βγούμε από τη γνώση κι απ' την πείνα!

Μ α ζ ε ύ ο ν τ α ς τον πόνο της πληγής μας
να βγούμε από τον πόνο της πληγής μας,
μαζεύοντας την πίκρα του κορμιού μας
να β γ ο ύ μ ε από την πίκρα του κορμιού μας,
ρ ό δ α ν' α ν θ ί σ ο υ ν στο αίμα της πληγής μας.

Ό λ α να γίνουνε ξ α ν ά σαν πρώτα
στα δάχτυλα στα μάτια και στα χείλια,
ν' α φ ή σ ο υ μ ε τη γερασμένη αρρώστια
πουκάμισο που αφήσανε τα φίδια
κίτρινο μες στα πράσινα τριφύλλια…»

Στέρνα Γ. Σεφέρης


Γιώργος Παπαζαχαρίου

Παρασκευή 3 Ιουλίου 2015

Αρμονία Αφανής, Φανερής Κρείττων

Η λέξη αρμονία, εκ του ρήματος «αρμόζω» ή «άρω» (βάση και της λέξεως «Αρετή») σημαίνει αρμογή, μουσική συμφωνία, συνομολογία, συναρμογή, σύνδεσμος και, κατ’ επέκταση,  εναρμόνιση των πραγμάτων.  Στην ελληνική μυθολογία η Αρμονία ήταν κόρη δύο θεών, κατά τη Θεογονία του Ησιόδου: του Άρη και της Αφροδίτης και αδελφή του Φόβου και του Δείμου, και κατά μία άλλη εκδοχή, η Αρμονία ήταν κόρη του Δία και της Ηλέκτρας, και καταγόταν από τη Σαμοθράκη, από όπου είχε απαχθεί από τον Κάδμο. Αυτή την εκδοχή ασπάζεται ο Ευριπίδης στην τραγωδία του Φόνισσαι.
Αρμονία είναι το γίγνεσθαι, η τάξη, το παιγνίδι εντός της αναγκαιότητας, ο νόμος, το ίδιο το σύμπαν. Όλες οι δυνάμεις τείνουν να συγκρουστούν και να βρουν μία ανακουφιστική θέση· ό,τι προκύπτει μετά τη σύγκρουση είναι αρμονικό, η ζωή η ίδια στις αναταράξεις και την ηπιότητά της.
Η αρμονία προκύπτει από τα διαφορετικά. Το διέγνωσε αυτό πρώτος ο πιο λεπτός ίσως ψυχολόγος και διανοητής της ανθρωπότητας, ο Ηράκλειτος: Το αντίξουν συμφέρον και εκ των διαφερόντων καλλίστην αρμονίαν (και πάντα κατ' έριν γίνεσθαι), το αντίρροπο ωφελεί· και η καλλίστη αρμονία προκύπτει από το διαφορετικό.  Ο Ηράκλειτος επίσης θεωρεί την κρυμμένη αρμονία, ανώτερη της φανερής. «αρμονία αφανής, φανερής κρείττων».
Στον Εμπεδοκλή αναφέρεται ως κύριο όνομα, στην θέση της Φιλότητος ή της Αφροδίτης. Στην ησιόδειο «Θεογονία» (937), καθώς και στην ευρυτέρα Εθνική θεολογία και λατρεία των Ελλήνων, η Αρμονία είναι θεά (βλ. Αρμονία). Στην πολιτειακή λατρεία της θεάς Αρμονίας, οι πολίτες και οι αρχές των πόλεων την επικαλούντο για  την εύνομη κοινωνικοπολιτική ζωή.
Ως μουσικός όρος, ειδικά για την αρχαιοελληνική μουσική, αρμονία σημαίνει μέθοδος κατασκευής μουσικών κλιμάκων, δια της συναρμογής μουσικών διαστημάτων. Κατ' επέκταση ο όρος αρμονία σημαίνει «μουσική κλίμακα».

Μπάχαλο

  Τα τελευταία χρόνια, όλο και συχνότερα ακούμε στις ειδήσεις, ως γενικό χαρακτηρισμό κάθε «ακραίας» πολιτικής/κοινωνικής διαμαρτυρίας, το ν...