Ταλέντο

Το φυσικό χάρισμα, την πλέον του συνηθισμένου έμφυτη ικανότητα και επιδεξιότητα που παρουσιάζουν ορισμένα άτομα σε κάποιο τομέα, συχνά ήδη από τα πρώτα στάδια της ενασχόλησής τους με αυτό, το λέμε ταλέντο. Η λέξη είναι αντιδάνειο από την Ιταλική ταλέντο πουπροέρχεται από το λατινικό talantum το οποίο με τη σειρά έχει προέλθει από το αρχαίο ελληνικό τάλαντο, το οποίο και το χρησιμοποιούμε στην καθομιλουμένη με την ίδια σημασία. 

Αρχικά η λέξη τάλαντο σήμαινε ζυγαριά, έπειτα όμως και οτιδήποτε ζυγίζεται= ταλαντεύεται, επομένως και μονάδα βάρους ή ορισμένο χρηματικό ποσόν, που ήταν διαφορετικό κατά τόπους.Ο Ηρόδοτος αναφέρει δύο σταθμά που υπήρχαν στο περσικό κράτος επί Δαρείου Υστάσπη, το βαβυλώνιο για το ζύγισμα αργύρου και το ευβοϊκό για το ζύγισμα χρυσού. Το βαβυλωνιακό ζύγιζε περίπου 42 κιλά. Στις ελληνικές πόλεις και στην Αθήνα ζύγιζε περίπου 37 κιλά. Ο Σόλωνας εισήγαγε το αττικό, που ζύγιζε περίπου 26 κιλά. Η λέξη όμως σήμαινε και νομισματική ποσότητα, η οποία ήταν διαφορετική σε κάθε τόπο. Το πιο εύχρηστο ήταν το αττικό τάλαντο. που το χρησιμοποιούσαν στην Κόρινθο, στη Θεσσαλία, στη Σικελία, στον Τάραντα και στη Μακεδονία, τον καιρό του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Ο Χριστός προσέδωσε στο τάλαντο μια νέα σημασία με την Παραβολή των Ταλάντων, όπου περιέγραψε την εργατικότητα και την καλλιέργεια των ικανοτήτων ως την πραγματική περιουσία («τάλαντα») του ανθρώπου. Βάσει αυτής της παραβολής, ο χριστιανικός κόσμος ταύτισε στη συνέχεια την έννοια του ταλάντου με το ιδιαίτερο χάρισμα - έτσι προέκυψε η σημερινή χρήση της λέξης «ταλέντο»

Στους αρχαίους ταλαντούχο, εκτός από τον προικισμένο με ταλέντο ή ταλέντα, ονόμαζαν και τον ζυγιστή, η τέχνη του οποίου απαιτούσε ιδιαίτερη ικανότητα και δεξιοτεχνία. Ατάλαντος, εκτός από αυτόν που πάντα κατά τους αρχαίους ήταν ο ισοβαρής και κατ επέκταση αυτός που δεν είχε τίποτα το ξεχωριστό... ο συνηθισμένος. Και ολοκληρώνουμε με τον αταλάντευτο, λέξη με κοινή προέλευση με τις προαναφερθείσες που κατά την αρχαιότητα σήμαινε τον στερούμενο ισορροπίας. Σήμερα την χρησιμοποιούμε συνήθως με θετική σημασία, για να περιγράψουμε αυτόν που δεν ταλαντεύεται, δεν κλονίζεται. Είναι βασική, αταλάντευτη αρχή ότι το κοινωνικό όφελος υπερισχύει του ατομικού κέρδους. λέμε.