Η πυραμίδα της ΑΓΝΟΙΑΣ

  Δεν τους ενδιαφέρει είπε η ουσία, αλλά η επικοινωνία. Μισή αλήθεια. Η επικοινωνία κάποτε ήταν αμφίδρομη κατάσταση.  Το επικοινωνώ από αμετάβατο κατάντησε μεταβατικό.                    

Κι αντί να πουν πως αποφασίζουν και διατάζουν μας "επικοινωνούν" τα όρντινα τους.            

Βαφτίσανε την παραπληροφόρηση επικοινωνία και νοιάζονται μόνο για την εξ-ουσία που ασκούν ως αχόρταγα αρπακτικά εις βάρος του λαού που τον αποβλακώνουν, τον παραλύουν και τον φτωχοποιούν, χωρίς παιδεία, χωρίς ψωμί, χωρίς δημόσια υγεία, χωρίς ελευθερία.

Με πολέμους, κρίσεις ενεργειακές, εθνικιστικές και ρατσιστικές κορώνες, καλλιεργούν τη μισαλλοδοξία,
ποινικοποιούν την ανθρωπιά και την αλληλεγγύη, στρέφουν την αγανάκτηση προς τα κάτω, στον πιο αδύναμο, στον πρόσφυγα. που πρώτα βομβάρδισαν το σπίτι του κι ύστερα τον θαλασσοπνίγουν, για να μην αλλοιωθεί το DNA μας και του Χριστού η πίστη η Αγία. Η μόνη Αγία όμως σήμερα, είναι τράπεζα που θα σου πάρει το σπίτι για να γίνεις ευτυχισμένος, άλλωστε "Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι". Όσο για τους πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην... έχουμε γλάρο.                                                                           

 Οι αγορές απέκτησαν μεταφυσική διάσταση και μοιράζουν ενοχές για πωλούν επιτόκια αντι συγχωροχάρτια, Μπάτσοι στους δρόμους και στα πανεπιστήμια, φροντίζουν διά την τάξιν και ασφάλεια με γκλομπ και ληγμένα χημικά. Και η ψαλίδα όλο και ανοίγει, εκτός αν χρειαστεί να κόψει τίποτα κεφάλια που τόλμησαν σηκωθούν, οπότε κλείνει μετατρεπόμενη σε καρμανιόλα. Το παραισθησιογόνο της Άγνοιας προσφέρεται  σε τρείς μορφές: Φόβου που παραλύει, για τους περισσότερους, στη φτηνή συσκευασία, Θυμού που εξαγριώνει, για τα όργανα στην ένστολη έκδοση και Απληστίας στην illustration εκδοχή της ψευδαίσθησης της μονιμότητας. Έτσι στην πυραμίδα της παράνοιας οι Άπληστοι στην κορυφή χρησιμοποιούν τους Θυμωμένους από κάτω, για να ελέγχουν τους Φοβισμένους παρακάτω.

Τι σχέση έχει ο υπηρέτης με τον κατεργάρη;

 Τι σχέση έχει ο υπηρέτης με τον κατεργάρη; η υπηρεσία με την κωπηλασία;

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

"Ερέσσω" σημαίνει: τραβάω κουπί. Από εκεί προκύπτει ο "ἐρέτης" (κωπηλάτης).

Η πρόθεση "ὑπό" μας φανερώνει την ιδιότητα του να είναι κάτι ή κάποιος "κάτω από" κάτι ή κάποιον.

Επειδή στα πλοία κάποιοι ερέτες ήταν υπό τις διαταγές άλλων ανωτέρων τους ερετών, ονομάζονταν "ὑπηρέτες" (ὑπό + ἐρέτης).

Στα μεσαιωνικά χρόνια στις γαλέρες  στα κάτεργα για ερέτες πολύ συχνά χρησιμοποιούσαν κατάδικους, καθ ότι τότε δεν είχαν επινοηθεί, τα Άουσβιτς, τα Γκούλαγκ, τα Γκουαντάναμο, και οι φυλακές υψίστης ασφαλείας τύπου γάμα.

Όσο ο άνεμος  λοιπόν ήταν ούριος οι  κωπηλάτες δεν είχαν δουλειά μπορούσαν να απομακρυνθούν από τον πάγκο τους, τις σανίδες κωπηλασίας όπου κάθονταν, όταν όμως σταματούσε ο άνεμος, ο ναύκληρος τους καλούσε στην θέση τους με το πρόσταγμα «κάθε  κατεργάρης στον πάγκο του» Η λέξη κατεργάρης, σήμαινε αρχικά ὁ λάμνων εἰς κάτεργον  Από αυτό το παράγγελμα προέκυψε και η παροιμιακή φράση που χρησιμοποιούμε μέχρι σήμερα σε περιπτώσεις που οι συνθήκες απαιτούν να αναλάβουμε ένα κοπιαστικό καθήκον και γενικότερα  για επάνοδο στην τάξη ή στην εργασία μετά από διακοπή  Ερέτες, υπηρέτες, και κατεργάρηδες λοιπόν τραβούσαν κουπί, λέξη που προέρχεται από το  ρήμα κάπτω δλδ αρπάζω εξ  ου και το Αγγλικό capture.

Στη διαδρομή τους οι λέξεις πήραν διαφορετική σημασία και πολύ περισσότερο διαφοροποιήθηκε ο κατεργάρης που έλαβε τη σημ. «πανούργος, δόλιος» προφανώς επειδή αυτοί που δούλευαν στα κάτεργα ήταν συνήθως κακοποιοί. Σήμερα η λ. χρησιμοποιείται και ως εύσημη, προκειμένου να εκφραστεί η έκπληξη ή και ο θαυμασμός τού ομιλούντος: π.χ. τελικά τά κατάφερε ο κατεργάρης!