WEF: εχνητή νοημοσύνη και ChatGPT, έλεγχος παντού - Έρχεται υποδούλωση για όλους

Διεθνή

Κυριακή 26/03/2023 - 14:20

WEF: Το Great Reset ολοκληρώνεται - Τεχνητή νοημοσύνη και ChatGPT, έλεγχος παντού - Έρχεται υποδούλωση για όλους

λογοκρισίαπαραπληροφόρησητεχνητή νοημοσύνηKlaus SchwabWEFGreat Resettags :

Gatestone Institute: Έλεγχος πληροφόρησης και σκέψης - Η τεχνολογία στην υπηρεσία των καταχθόνιων σχεδίων του WEF

Όταν ο Thomas More έγραψε την κοινωνικοπολιτική του σάτιρα για μια φανταστική νησιωτική κοινωνία στον Νέο Κόσμο, της έδωσε το πλασματικό όνομα Ουτοπία, που προέρχεται από τα Ελληνικά και σημαίνει «κανένας τόπος».
Αν και More ο έλεγε χιουμοριστικά στο κοινό του ότι η εξιδανικευμένη κοινότητα που περιέγραφε δεν υπήρχε πουθενά, αιώνες ολόκληροι κεντρικών σχεδιασμών που κυνηγούσαν τη φαντασίωση των ουτοπικών κοινωνιών δεν κατάφεραν να αντιληφθούν το αστείο.
Ακόμη χειρότερα, για κάθε ειρηνική θρησκευτική κοινότητα που επιδιώκει τον διαχωρισμό της από τον σύγχρονο πολιτισμό, υπάρχει ένας τύραννος διψασμένος για εξουσία που επιδιώκει να επιβάλει τη θέλησή του σε όλους τους άλλους, γράφει σε ανάλυσή του για το Gatestone Institute o J.B. Shurk.
Φαίνεται ότι δεν περνάει μια γενιά που κάποιος μεγαλομανής να μην διακηρύξει: «Αν ο κόσμος κάνει ακριβώς αυτό που απαιτώ, θα κάνω τη ζωή σας εδώ στη Γη σωστό παράδεισο». Συνήθως, αυτοί οι ίδιοι ναρκισσιστές περνούν στην ιστορία και τους θυμόμαστε είτε ως ματαιόδοξους καραγκιόζηδες είτε ως αιμοδιψείς τυράννους –συχνά και τα δύο.

Μελλοντική Ουτοπία

Σήμερα, ο Klaus Schwab βγαίνει ως ηγέτης του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF) για να υποσχεθεί μια «Μεγάλη Επαναφορά» για την ανθρώπινη φυλή. Οραματίζεται μια μελλοντική Ουτοπία που επιτυγχάνεται μέσω της τεχνολογικής ακρίβειας, της κεντρικής διαχείρισης των πόρων της Γης, της προσεκτικής παρακολούθησης των πολιτών, της συγχώνευσης ανθρώπινης και τεχνητής νοημοσύνης και της μονοπώλησης της κυβερνητικής εξουσίας από μια μικρή επαγγελματική τάξη με αναγνωρισμένη τεχνογνωσία. Αν και το WEF έχει αφιερώσει τα τελευταία 50 χρόνια οργανώνοντας συνέδρια, δημοσιεύοντας προτάσεις πολιτικής και συνδέοντας παγκόσμιους ηγέτες στον τομέα της βιομηχανίας, των τραπεζών, της τεχνολογίας πληροφοριών, της συλλογής μυστικών πληροφοριών, της στρατιωτικής στρατηγικής και της πολιτικής, ο στόχος της αποστολής του είναι εξαιρετικά απλός: οι πιο έξυπνοι, οι άριστοι αυτού του κόσμου θα πρέπει να κυβερνούν όλους τους άλλους.
Αν διαχωριστεί από τις βλέψεις του για «σωτηρία του κόσμου» από την ανεξέλεγκτη αύξηση του πληθυσμού και την κλιματική καταστροφή, το WEF δεν αποτελεί κάτι καινούργιο. Τα θεμέλιά του υπάρχουν τουλάχιστον από την εποχή του Πλάτωνα, όταν πριν από δυόμισι χιλιετίες ο έλληνας φιλόσοφος πρότεινε η ιδανική πόλη-κράτος να διοικείται από «φιλόσοφους βασιλείς». Ακριβώς όπως ο Πλάτωνας έκανε την έρευνά του στον κόσμο και αναμενόμενα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι άνθρωποι της δική του θέσης θα έπρεπε λογικά να κυβερνούν όλους τους άλλους, οι παγκόσμιες «ελίτ» του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ έχουν καταλήξει σε μια εντυπωσιακά παρόμοια απόφαση. Απέχοντας πολύ από το να προωθήσουν οτιδήποτε προοδευτικό ή σύγχρονο, ο Schwab και οι συνεργάτες του βαδίζουν στα χνάρια ενός αρχαίου Έλληνα. Για μισό αιώνα, τα μέλη του WEF προσπαθούν να επινοήσουν την τέλεια παγκόσμια κυβέρνηση χωρίς να λάβουν έγκριση από τους ψηφοφόρους πληθυσμούς των δυτικών εθνών και ─χωρίς να αποτελεί έκπληξη─ αυτοί οι ίδιοι «φιλόσοφοι βασιλείς» έχουν ορίσει τους εαυτούς τους να κυβερνήσουν. Πόσο βολικό, πράγματι!

Η συγκεντρωτική Τάξη Πραγμάτων και οι... ειδικοί

Όπως ισχύει για όλα σχεδόν τα οράματα της Ουτοπίας, η νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων του WEF θα είναι εξαιρετικά συγκεντρωτική.
Οι «ειδικοί» στην κλιματική αλλαγή θα καθορίζουν ποια είδη ενέργειας μπορούν να χρησιμοποιηθούν από επιχειρήσεις και καταναλωτές.
Οι «ειδικοί» σε θέματα βιωσιμότητας θα καθορίζουν ποια τρόφιμα μπορεί να τρώνε οι άνθρωποι (τουλάχιστον όσοι δεν ανήκουν στην «ελίτ»).
Οι «ειδικοί» στην παραπληροφόρηση θα καθορίζουν τι είδους ειδήσεις και ποια πλευρά μιας δημόσιας συζήτησης μπορεί να γίνουν γνωστά και να προωθηθούν. Οι «ειδικοί» στην υγειονομική περίθαλψη θα καθορίζουν πόσες φορές κάθε πολίτης πρέπει να κάνει ολοένα και νεότερα «εμβόλια», εάν οι πολίτες πρέπει να μένουν σε lockdown «για το καλό τους», και αν πρέπει να φορούν μάσκες προσώπου για να αποδεικνύουν τη συνεχή συμμόρφωσή τους.
Οι «ειδικοί» στον εξτρεμισμό θα καθορίζουν ποια είδη λόγου είναι «επιβλαβή».
Οι «ειδικοί» στον ρατσισμό θα καθορίζουν ποιες ομάδες στην κοινωνία έχουν άδικα «προνόμια».
Οι «ειδικοί» στην ανισότητα θα καθορίζουν τίνος περιουσία πρέπει να δημευθεί και ποιες ομάδες θα πρέπει να επιβραβεύσει το Κράτος.
Οι «ειδικοί» στις απαιτήσεις του κράτους θα διαπιστώνουν ότι το κράτος ενεργεί εύλογα σε κάθε βήμα. Ωστόσο, η ελευθερία της σκέψης, η ελευθερία του λόγου, τα ατομικά δικαιώματα και άλλες προσωπικές ελευθερίες θα σημαίνουν ελάχιστα σε ένα μέλλον που κατασκευάζεται από το WEF και βασίζεται σε εμπειρογνωμοσύνη εγκεκριμένη από τον φιλόσοφο βασιλιά. Δεν επιτρέπεται ουδέποτε οι ανάγκες, οι επιθυμίες ή οι ανησυχίες ενός ατόμου να εμποδίζουν το «ευρύτερο καλό». Αυτό είναι το μουντό όραμα του Schwab για την Ουτοπία.


Η μελλοντική υποδούλωση

Εάν αυτός και η κλίκα του WEF τα καταφέρουν, αυτό θα γίνει χρησιμοποιώντας την τεχνολογία για να εξασθενίσουν, αντί να ενδυναμώσουν την ανθρώπινη φυλή.
Ήδη, οι άνθρωποι έχουν εξοικειωθεί με τους νέους όρους της μελλοντικής τους υποδούλωσης.
Τα ψηφιακά νομίσματα της κεντρικής τράπεζας θα επιτρέψουν στις κυβερνήσεις όχι μόνο να παρακολουθούν το εισόδημα κάθε πολίτη και το ιστορικό αγορών του σε πραγματικό χρόνο, αλλά και να περιορίζουν τι μπορεί να ξοδέψει ένα άτομο ανάλογα με τα κοινωνικά πιστωτικά σκορ που καθορίζονται από την κυβέρνηση, τις θεωρούμενες παραβιάσεις του «κοινού καλού» ή ίσως την άδικη κατοχή «συστημικών προνομίων».
Τα ψηφιακά διαβατήρια εμβολίων όχι μόνο θα παρέχουν καθολική παρακολούθηση των κινήσεων κάθε ατόμου, αλλά θα διασφαλίζουν επίσης τη συμμόρφωση στις μελλοντικές υποχρεωτικές εντολές κατά τη διάρκεια δηλωμένων «έκτακτων καταστάσεων υγείας». Προσωπικά αποτυπώματα άνθρακα που μετρούν την «ενοχή» κάθε ατόμου για τη λεγόμενη ανθρωπογενή κλιματική αλλαγή θα έχουν ως αποτέλεσμα την καταγραφή όλων όσων τρώει και οπουδήποτε πηγαίνει κάποιος, ενώ συνεχώς θα «παρακινούν» κάθε πολίτη με ψηφιακές ανταμοιβές ή ποινές με σκοπό να τροποποιήσει τη συμπεριφορά του σύμφωνα με πρότυπα που προτιμά η κυβέρνηση. Θα πρέπει να είναι αυτονόητο ότι όταν οποιαδήποτε κυβέρνηση διαθέτει τέτοιες παντοδύναμες εξουσίες, οι εισβολές στην ιδιωτική ζωή θα επεκταθούν, οι δηλωμένες «έκτακτες καταστάσεις υγείας» θα γίνουν περισσότερες και οι κυβερνητικές «παρακινήσεις» θα γίνουν απλώς πιο παρεμβατικές.
Αν αυτό ακούγεται περισσότερο δυστοπικό παρά ουτοπικό και σχεδόν σαν μια ανεπιθύμητη φυλακή την οποία επιτηρούν ασύδοτοι κυβερνητικοί πράκτορες, έτσι ακριβώς είναι.
Οι ζηλωτές του WEF δεν κρύβουν καν τις προθέσεις τους πια, φτάνοντας ήδη στο σημείο να προωθούν την κατασκευή των «έξυπνων πόλεων» ή των «πόλεων των 15 λεπτών», στις οποίες δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι μπορούν να μετακομίσουν, να ζουν δίπλα-δίπλα σε μικρά συγκροτήματα διαμερισμάτων, και να κινούνται σε ένα συνεχή λαβύρινθο εισόδων και εξόδων που θα έχουν πρόσβαση αποκλειστικά μέσω επαλήθευσης και έγκρισης μιας ψηφιακής ταυτότητας. Ουσιαστικά, ο στόχος είναι να δημιουργηθεί ένας ψηφιακός πανοπτικός τύπος κτιρίων που θα υλοποιεί όλα τα παραπάνω προγράμματα επιτήρησης για να παρέχει στους μελλοντικούς κυβερνώντες τον απόλυτο έλεγχο, αφήνοντας όλους τους άλλους σε μια μόνιμη κατάσταση πειθήνιας φυλάκισης.
Στη διάλεκτο του WEF, τέτοια σχήματα απόλυτης επιτήρησης και τροποποίησης της συμπεριφοράς θα δημιουργήσουν ένα «βιώσιμο» μέλλον για την ανθρωπότητα.
Χωρίς αμφιβολία, οι φρουροί των φυλακών αισθάνονται σχεδόν το ίδιο όταν οι κατάδικοι κρατούνται πίσω από τα κάγκελα μέσα σε ασφαλισμένα κελιά που βρίσκονται το ένα δίπλα στο άλλο. Η διαφορά έγκειται στο γεγονός ότι στην Ουτοπία του WEF κανένα έγκλημα δεν πρέπει να διαπράττεται για να καρπωθεί κανείς τα άδικα «οφέλη» του Schwab.
Τώρα, αν οι Δυτικοί εκτιμούσαν ακριβώς αυτό που τους έρχεται, ενδεχομένως να εξοργίζονταν και να αντιστέκονταν στη νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων του WEF. Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο, ο πιο σημαντικός πόλεμος που διεξάγεται σήμερα είναι αυτός που δεν συζητείται ποτέ ανοιχτά στον Τύπο: ο κρυφός πόλεμος για την ενημέρωση. Όταν επιτρέπεται στους ανθρώπους να συζητούν ανοιχτά ιδέες σε μια δημόσια κοινότητα (που συμπεριλαμβάνει την ψηφιακή κοινότητα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και των ιστοσελίδων που δεν εφαρμόζουν τις πρακτικές αποκλεισμού των μηχανών αναζήτησης), αυτή η «ελεύθερη αγορά ιδεών» θα πάει εκεί που την οδηγούν οι άνθρωποι που συζητούν αυτές τις ιδέες. Για να επιβιώσουν οι κυβερνητικές «ρητορικές» αλλά και για να υπερισχύσουν έναντι όλων των αντίθετων απόψεων, οι κυβερνητικές πλατφόρμες πρέπει να γείρουν την πλάστιγγα της ελευθερίας του λόγου προς όφελός τους, γελοιοποιώντας, λογοκρίνοντας ή κατηγορώντας τις σκέψεις και τα λόγια των αντιφρονούντων.
Σε οποιαδήποτε άλλη αγορά, μια τέτοια σκόπιμη παρέμβαση θα θεωρούνταν αντιανταγωνιστική συμπαιγνία κατά παράβαση των αντιμονοπωλιακών νόμων, αλλά επειδή οι ακόλουθοι του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ αντιμετωπίζουν την ανταγωνιστική ελευθερία του λόγου ως επικίνδυνη «παραπληροφόρηση», η «ελεύθερη αγορά ιδεών» έχει μετατραπεί σε ελεγχόμενο «ασφαλή χώρο» για τους φίλους της κυβέρνησης.

Η τεχνητή νοημοσύνη

Τι συμβαίνει όταν η κυβερνητική αμφιθυμία απέναντι στην ελευθερία του λόγου συνδυάζεται με την ανήθικη τεχνοκρατική δύναμη πίσω από τα σχέδια του WEF για την παγκόσμια Ουτοπία; Λοιπόν, όπως δήλωσε πρόσφατα ο Schwab στη Σύνοδο Κορυφής της Παγκόσμιας Κυβέρνησης στο Ντουμπάι σε συζήτηση σχετικά με την τεχνητή νοημοσύνη (AI), τα chatbots και τις ψηφιακές ταυτότητες: «Όποιος κατέχει αυτές τις τεχνολογίες ─κατά κάποιο τρόπο─ θα γίνει ο κυρίαρχος του κόσμου». (Μετά από αυτό, η ενιαία κυβέρνηση εξακολουθεί η να θεωρείται «θεωρία συνωμοσίας;») Εάν το WEF ελέγχει τον ψηφιακό κόσμο, τότε ουσιαστικά θα ελέγχει τους ανθρώπους. Αυτό που κάποτε αποτελούσε υλικό επιστημονικής φαντασίας, τώρα είναι το σχέδιο των τεχνοκρατών του WEF να «χακάρουν» το μυαλό των εργαζομένων παρακολουθώντας και αποκωδικοποιώντας τα εγκεφαλικά τους κύματα.
Η Google εφαρμόζει έναν τέτοιο έλεγχο σκέψης: έχει δηλώσει την πρόθεσή της να αναπτύξει ένα πρόγραμμα «τεχνικής πρόληψης» με σκοπό να «δημιουργήσει ανοσία» στους ανθρώπους ενάντια σε αυτό που η Google θεωρεί ως «προπαγάνδα» ή «παραπληροφόρηση» κάνοντας πλύση εγκεφάλου σε ανυποψίαστους χρήστες του διαδικτύου για την προπαγάνδα που παρασκευάζει και εγκρίνει η ίδια η Google. Με τη χειραγώγηση των χρηστών της Google εν αγνοία τους, αυτό το μεγαθήριο των μηχανών αναζήτησης μπορεί να αποκρούει όλες τις ανταγωνιστικές ιδέες. Ευφυές!
Ο ιδρυτής της Microsoft Bill Gates αισθάνεται το ίδιο. Σε συνέντευξή του στη γερμανική εφημερίδα Handelsblatt, ο δήθεν εμπειρογνώμονας των εμβολίων υποστηρίζει ότι οι τεχνολογίες τεχνητής νοημοσύνης θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν ως ισχυρά εργαλεία για την καταπολέμηση της «ψηφιακής παραπληροφόρησης» και της «πολιτικής πόλωσης». Αυτή η δήλωση ήρθε αμέσως μετά από μια πρόσφατη ανακάλυψη ότι η Microsoft χρησιμοποιεί ήδη μια βρετανική δεξαμενή σκέψης, τον Παγόσμιο Δείκτη Παραπληροφόρησης (GDI), για να βάλει στη μαύρη λίστα κρυφά συντηρητικές εταιρείες μέσων μαζικής ενημέρωσης στις Ηνωμένες Πολιτείες και να τις εμποδίσει να παράγουν διαφημιστικά έσοδα. Το παράδοξο; Το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ χρηματοδοτεί την εργασία «παραπληροφόρησης» του GDI μέσω των κεφαλαίων των φορολογουμένων στην Εθνική Δωρεά για τη Δημοκρατία και του δικού του Παγκόσμιου Κέντρου Δέσμευσης, τα οποία στη συνέχεια μεταφέρονται στο GDI αφού αυτό έχει μεταφέρει αυτή την αισχρή διάκριση απόψεων στη Microsoft κα σε άλλες εταιρείες χρησιμοποιώντας ένα λεπτό πέπλο «αντικειμενικότητας».
Ακολουθώντας το μοντέλο του WEF για τη δημιουργία μιας παντοδύναμης συνεργασίας μεταξύ της ιδιωτικής βιομηχανίας και της κυβερνητικής αρχής, η Microsoft και το υπουργείο Εξωτερικών έχουν αντιληφθεί πώς να υπονομεύουν κάθε διαφωνία με την ύπαρξη ενός τρίτου οργανισμού, του GDI, χαρακτηρίζοντας όλα αυτά ως «επιβλαβή παραπληροφόρηση» στη «Λίστα Δυναμικού Αποκλεισμού».
Ομοίως, τα δημόσια χρηματοδοτούμενα ειδησεογραφικά πρακτορεία σε όλη τη Δύση ─όπου περιλαμβάνονται η Γερμανία, ο Καναδάς, η Ελβετία και το Βέλγίο─ συνεργάζονται για να «αναπτύξουν διαδικτυακές λύσεις» με σκοπό να στοχεύσουν τα «σχόλια μίσους και την αυξανόμενη παραπληροφόρηση». Τι θα μπορούσε ενδεχομένως να πάει στραβά όταν τα ιδρύματα που ελέγχονται από το κράτος συνεργάζονται για τον έλεγχο της διάδοσης των πληροφοριών;
Ως πρώην στέλεχος του συμβουλίου «Εμπιστοσύνη και Ασφάλεια» του Twitter, ο Yoel Roth κατέθεσε στο Κογκρέσο, ότι «η απεριόριστη ελευθερία του λόγου οδηγεί σε λιγότερο λόγο, όχι σε περισσότερο». Από αυτό το οργουελικό πρότυπο ασαφειών, η σαφής γραμμή που διαχωρίζει τις προστασίες για την ελευθερία του λόγου από την απόλυτη λογοκρισία είναι αν ο ομιλητής διατυπώνει απόψεις σύμφωνα με τον κυβερνόντα συνασπισμό των τιτάνων του Big Tech και των κυβερνητικών αρχών ή όχι. Στην ουτοπία του Schwab, δεν υπάρχει χώρος για πραγματική ελευθερία λόγου.

Η λογοκρισία

Τι συμβαίνει όταν η δουλειά της λογοκρισίας του κοινού τοποθετείται εξ ολοκλήρου στα ψηφιακά χέρια της τεχνητής νοημοσύνης (AI); Παρόλο που ορισμένοι πολιτικοί ηγέτες έχουν προειδοποιήσει ότι η ΑΙ θα μπορούσε να αποτελέσει μια «υπαρξιακή απειλή» για την ανθρωπότητα, και ακόμη και όπως πρωτοπόροι της τεχνολογίας, όπως ο πρώην επικεφαλής της Google Eric Schmidt, παραδέχονται ότι τα συστήματα πληροφορικής που τροφοδοτούνται με AI πρέπει να θεωρούνται τόσο ισχυρά όσο τα πυρηνικά όπλα, η βιασύνη προς την ουτοπία που έχει κατασκευαστεί από την ΑΙ προπορεύεται με μεγάλη ταχύτητα. Αυτό θα πρέπει να ανησυχήσει όποιον έχει σώας τας φρένας. Εξάλλου, οι γνωστικές προκαταλήψεις αυτών που αποτελούν την «ελίτ» του Big Tech, όπως ο Gates, ο Schmidt και άλλοι, θα μεταφράζονται σχεδόν σίγουρα σε ψηφιακές προκαταλήψεις για κάθε τεχνητή νοημοσύνη.

Το ChatGPT, ένα πρόγραμμα λογισμικού Τεχνητής Νοημοσύνης (AI) που άρχισε να κυκλοφορεί στα τέλη του περασμένου έτους, τρομοκρατεί ήδη πολύ τους ανθρώπους με την εμφανή πολιτική του προκατάληψη. Σε μια περίπτωση, το AI κατέληξε στο συμπέρασμα ότι μια φυλετική συκοφάντηση είναι χειρότερη από το να εξαφανιστεί μια πόλη από πυρηνική βόμβα.
Σε μια άλλη, η ΑΙ δικαιολόγησε την καταστολή των ψηφοφόρων του Trump ως απαραίτητη τακτική για την «υπεράσπιση της δημοκρατίας» και την πρόληψη της εξάπλωσης του «επικίνδυνου λόγου», ενώ ταυτόχρονα υποστήριξε ότι «η AI δεν πρέπει να χρησιμοποιείται για την καταστολή της ελευθερίας του λόγου» των υποστηρικτών του Biden. Εν τω μεταξύ, αμέσως μόλις κάποιοι πειραματιστές απέκτησαν πρόσβαση στο νέο chatbot τεχνητής νοημοσύνης της Microsoft, ο συνθετικός εγκέφαλος άρχισε να απειλεί τους ανθρώπους.

Αυτά τα ανησυχητικά πρώιμα σημάδια δίνουν βάση στην προειδοποίηση του Schmidt ότι η AI πρέπει να θεωρείται εξίσου και εγγενώς επικίνδυνη όσο και οι πυρηνικές βόμβες.
Σε περίπτωση που ο ίδιος και άλλοι που ανήκουν στην παγκόσμια «ελίτ» του οικονομικού φόρουμ διαφέρουν από τους επιστήμονες που εμπλέκονται στο Σχέδιο Μανχάταν, ωστόσο, φαίνεται πως έγκειται στον δικό τους διακαή πόθο να στρέψουν αυτά τα φοβερά όπλα τεχνητής νοημοσύνης ενάντια στους δυτικούς λαούς.
Σαφώς, εάν το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Schwab σκοπεύει να εγκαινιάσει μια Ουτοπία με τεχνητή νοημοσύνη όπου μπορεί να γίνει ο «κυρίαρχος του κόσμου», τότε δεν χρειάζεται και πολύ τα ανθρώπινα όντα. Με μια πολύ κυριολεκτική έννοια, οι άνθρωποι δεν είναι τίποτα περισσότερο από «πράγματα» που πρέπει να μετρηθούν, να αλλάξουν θέση, να μπουν σε κατηγορίες, να αποκτήσουν ετικέτες, να υποστούν παρακολούθηση, χειραγώγηση και έλεγχο. Δεν είναι τίποτα περισσότερο από γρανάζια στη μεγάλη υπερανθρωπιστική, τεχνοκρατική μηχανή του WEF —χρήσιμοι για κάποιο χρονικό διάστημα, ίσως, αλλά τελικά αποτελούν βάρος αφού χρειάζονται τροφή και στέγη, και είναι λογικά αναλώσιμοι.
Εάν η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να σκεφτεί όπως θέλει ο Schwab και να υποστηρίξει τις ιδέες που λατρεύει ο Schwab, τότε οι άνθρωποι αποτελούν εμπόδιο.
Εάν το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ αποκτήσει την συγκεντρωτική του Ουτοπία, η «αντικειμενοποίηση» του ανθρώπινου γένους θα είναι ένα τεράστιο βήμα προς την τελική καταστροφή του.

www.bankingnews.gr

Από πού και γιατί - Ηχομιμητικές λέξεις, βάρβαρος

Ηχομιμητικές είναι οι λέξεις που σχηματίζονται, από τη μίμηση ενός ήχου ή τον υπαινιγμό της πηγής του ήχου που τις περιγράφει. Ο όρος ηχομιμητικός είναι μεταφραστικό δάνειο από τη γερμανική λέξη LAUTNACHAHMEND. 

Η ηχητική ονοματοποιία στα νέα ελληνικά περιλαμβάνει πολλά λήμματα, αρκετά από αυτά προέρχονται από το ζωικό βασίλειο:  Από το νιάου της γάτας έχουμε το νιαούρισμα και το νιαουρίζω, αντίστοιχα από το γαβ του σκύλου το γάβγισμα και το γαβγίζω, το κράξιμο και το κράζω από τον κόρακα, ο οποίος κόρακας, κόραξ στην καθαρεύουσα, προέρχεται από την ηχομιμητική ινδοευρωπαϊκή ρίζα ker/kor, και την κατάληξη -αξ που ήταν συνηθισμένη στην αρχαία ελληνική. Η κουκουβάγια, ο κούκος το τζιτζίκι, το ζουζούνι, ο κόκορας, το κακάρισμα, το βέλασμα, το μουγκρητό το μουγκρίζω είναι μερικά από τα πιο συνηθισμένα 

Αφήνουμε το ζωικό βασίλειο και πάμε τώρα στο  αχ,το βαχ, το ματς, το μουτς, το μπαμ, το μπουμ μπόμπα το μπουμπουνητό, τη βόμβα, υο βόμβο, τον πάταγο, τον παφλασμό, τον φλοίσβο,  τον γδούπο ο χάχα που χαχανίζει, τον βάρβαρο που βαρβαρίζει, παραβιάζει δηλ. τους γραμματικούς κανόνες  και την αισθητική της
γλώσσας. Από τον ήχο βαρ- που άκουγαν οι Έλληνες από τους ομιλούντες αλλόφωνα (άλλη φωνή εκτός της ελληνικής) προήλθε η λέξη βάρβαρος. Σύμφωνα πάντως με τον Κακριδή: «Στους αρχαίους Έλληνες βάρβαρος αρχικά σημαίνει κάθε λαό αλλόγλωσσο, χωρίς καμιά μειωτική απόχρωση. Και κάθε άνθρωπος, που δεν έχει για μητρική του γλώσσα τα ελληνικά, είναι βάρβαρος, άσχετα με την πνευματική του και ψυχική του καλλιέργεια.

 Ώστε βάρβαρος δεν θα πει παρά αλλόγλωσσος. Και από πού παράγεται η λέξη; Από την επανάληψη της συλλαβής βαρ-. Όταν ακούει κανείς μια γλώσσα που δεν την ξέρει, οποιαδήποτε και να είναι η γλώσσα αυτή, τη νιώθει σαν μια σειρά από συλλαβές δίχως νόημα, σαν ένα λόγο αδιάρθρωτο, χωρίς κλίση, χωρίς σύνταξη, χωρίς κανόνες. Ο πρώτος που έπλασε τη λέξη βάρβαρος θα άκουσε κάποιους ξένους να μιλούν, και με την επανάληψη της συλλαβής βαρ- θέλησε να αποδώσει την παράξενη ακουστική εντύπωση που του έκανε ο ακατανόητος αυτός λόγος. Το παράξενο είναι πως η λέξη βάρβαρος δεν είναι καν ελληνική, είναι βαρβαρική. Στα παλιά ινδικά barbara σημαίνει τραυλός. Και οι Ινδοί και οι Έλληνες όμως έχουν δανειστεί τη λέξη από τους Σημίτες: barbar και barbaru στα σουμερικά και στα βαβυλωνιακά έχει τη σημασία του ξένος, αλλοεθνής.»

Η αλλαγή στη σημασία της με υποτιμητικό της νόημα επήλθε σταδιακά μετά τα συγκλονιστικά συμβάντα του Πελοποννησιακού πολέμου και των αμέσως επόμενων δεκαετιών.  Oι κύριες αιτίες της αλλαγής  ήταν η  προσάρτηση των ελληνικών πόλεων της Mικράς Aσίας στο περσικό κράτος το 378 π.X. και το διαρκώς αυξανόμενο βάρος της περσικής διπλωματίας. Όταν ο Φίλιππος της Mακεδονίας υπέταξε την Eλλάδα και άρχισε να εξοπλίζεται για να πολεμήσει τους Πέρσες, εμφανιζόταν ως υπέρμαχος της ελληνικής ηθικής και πολέμιος του κόσμου των βαρβάρων. Eκείνη την εποχή εθεωρείτο αυτονόητο ότι ο μη "Έλλην" εχθρός έπρεπε αναγκαστικά να είναι βάρβαρος, ο οποίος όχι μόνο μιλούσε μία ακατανόητη γλώσσα, αλλά επιπλέον ήταν απολίτιστος και δίχως παιδεία. H λέξη βάρβαρος πήρε τη σημασία που διατηρεί στις μέρες μας κάτω από τις ιδιαίτερες συνθήκες του 4ου αι. π.X.»

Από πού και γιατί - Μπάχαλο, Μπαχαλάκιας

 Τα τελευταία χρόνια, όλο και συχνότερα ακούμε στις ειδήσεις, ως γενικό χαρακτηρισμό κάθε «ακραίας» πολιτικής/κοινωνικής διαμαρτυρίας, το νεολογισμό μπάχαλο και τα παράγωγα, μπάχαλα,
μπαχαλάκηδες και μπαχαλάκιας. Ο μπάχαλος ή μπαχαλάκιας, είναι νεαρός συνήθως σε ηλικία που δηλώνει αναρχικός και πηγαίνει στις πορείες με μόνο σκοπό να ξεκινήσει ή να πάρει μέρος σε επεισόδια. Συνώνυμο του μπαχαλάκια, του μασκοφόρου διαδηλωτή που παρανομεί, είναι ο οξύμωρος, επίσης νεολογισμός, "γνωστός άγνωστος". Κάποιοι μπαχαλάκηδες όπως έχουν αποτυπωθεί σε πάμπολες φωτογραφίες και βίντεο, είναι άνδρες των Σωμάτων Ασφαλείας, που τα σπάνε γενικώς, για να χρεώσουν μετά τα επεισόδια ειδικώς στον αναρχικό και αντιεξουσιαστικό χώρο… Αλλά και στον καθημερινό  μας λόγο η λέξη χρησιμοποιείται ευρύτερα τελευταία για να περιγράψει την ανακατωσούρα, τη σύγχυση, όχι απαραίτητα για να στοχοποιήσει διαμαρτυρίες ή προβοκάτσιες. Μπαχαλάκηδες χαρακτηρίζονται επίσης και οι χούλιγκανς οι οποίοι ενίοτε λειτουργούν ως ο ιδιωτικός στρατός προέδρων μεγάλων ποδοσφαιρικών ανωνύμων εταιριών.  

Όσον αφορά τώρα την ετυμολογία της λέξης, επικρατεί μπάχαλο. Σύμφωνα με το Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας είναι μία ηχομιμητική λέξη μιμείται δηλαδή τον ήχο γνωστών λέξεων όπως ρόπαλο κρόταλο κλπ.

Στην αρχαία εβραϊκή «µπάχαλ» σηµαίνει, κατά περίπτωση, «ενοχλώ», «ανησυχώ», «φοβάμαι» και «βιάζομαι». Στην αραβική «µπιχάλι» σημαίνει «διάλυση».

Κατά μά άλλη  ετυμολογία που κυκλοφορεί στο Διαδίκτυο, το «μπάχαλο»  είναι παραφθορά της λέξης «μπαχαολλά», της οποίας η σημασία είναι «η δόξα του Θεού» στην ορολογία της θρησκείας Μπαχάι. Ο Μπαχαολλά δίδαξε ότι η ανθρωπότητα είναι μία και μόνη φυλή και ότι έχει έρθει η εποχή για την ενοποίηση της σε μια παγκόσμια κοινωνία. Δίδαξε ότι «υπάρχει μόνο ένας Θεός, ότι όλες οι θρησκείες του κόσμου είναι από το Θεό και ότι τώρα είναι η ώρα για την ανθρωπότητα να αναγνωρίσει την μοναδικότητά και την ενότητά τους. Η πίστη Μπαχάι θεωρεί αγγελιοφόρους του Θεού τον Αβραάμ, τον Μωυσή, τον Κρίσνα, τον Βούδα, τον Ζωροάστρη, τον Ιησού και τον Μωάμεθ· ένα δογματικό  μπάχαλο τουλάχιστον για τους πιστούς των δογμάτων και της  χωριστικότητας που εν αγνοιά τους, με φανατισμό, υπηρετούν.

Και κλείνουμε με το μπαχαλορεά που  προέρχεται από παραφθορά της λέξης μπακαλορεά (γαλλικό πτυχίο) και σαρκάζει κυρίως εταιρείες που λειτουργούν ανοργάνωτα και ασυντόνιστα, αλλά και άτομα που καθ' έξιν ή κατ' επάγγελμα, δημιουργούν επεισόδια και προκαλούν την βίαια καταστολή κάθε ειρηνικής διαμαρτυρίας.    

Από πού και γιατί - Γραικός Γραικύλος

 Η παλαιότερη περιφρονητική και υβριστική ονομασία για τους Έλληνες  «Γραικύλος», αντιδάνεια απόδοση του λατινικού υποκοριστικού του «Graecus» Graeculus, δημιουργήθηκε και καθιερώθηκε από τους Ρωμαίους για να περιγράψει τον ξεπεσμένο παρηκμασμένο, δουλοπρεπή προς τους ξένους Έλληνα.  Σήμερα, σπανιότερα ίσως, επανεμφανίζεται στον καθημερινό μας λόγο για να χαρακτηρίσει κάποιους  αναξιοπρεπείς και υποταγμένους πολίτες και πολιτικούς. Τον 2ο π.Χ. αιώνα οι Έλληνες δεν κατάφεραν να κάνουν υπέρβαση από τη φρατριαστική μικροπολιτική και έφτασαν σε σημείο να συμμαχούν με τους Ρωμαίους για την εξουδετέρωση των ομοεθνών τους. Το αρχαϊκό πνεύμα της ομόνοιας προ του βαρβάρου είχε πεθάνει. Έτσι η παρακμή των ασταμάτητων μικροεμφυλίων, οδήγησε νομοτελειακά στην υποταγή.

 Το όνομα Γραικός από όπου προέκυψε το λατινικό  «Graecus» Graeculus, είναι αρχαιότερο του ονόματος Έλληνας. Ο Αριστοτέλης στα “Μετεωρολογικά” του σημειώνει ότι “στην περιοχή της Δωδώνης στην Ήπειρο κατοικούσαν οι Σελλοί που αποκαλούνταν τότε Γραικοί και τώρα Έλληνες”.

 Σύμφωνα  με κάποιους ιστορικούς το φύλο των Γραικών  μετανάστευσε στην Βοιωτία, από όπου μετακινήθηκε και ίδρυσε αποικία στη Νότια Ιταλία τον 8ο αιώνα π.Χ.

Εκεί οι γηγενείς της Ιταλίας γενίκευσαν την ονομασία Γραικοί (Λατινική: Graeci) για όλους τους Έλληνες και αυτή μετά εξαπλώθηκε σε όλες τις γλώσσες τις Δυτικής Ευρώπης, στις οποίες τα ονόματα Έλληνες και Ελλάδα είναι αντίστοιχα: στην Αγγλική – Greeks και Greece, στην Γαλλική – Grecs και Grèce, στην Γερμανική – Griechen και Griechenland, στην Ιταλική – Greci και Grecia, στην Ισπανική Griegos και Grecia.  Ένθερμος υποστηρικτής του ονόματος αυτού ήταν ο Αδαμάντιος Κοραής επειδή όπως τόνιζε ο “έτσι μας ονόμαζαν τα φωτισμένα έθνη της Ευρώπης”. 

Από το  Γραικός του Αθανασίου Διάκου ως το Γραικύλος η απόσταση είναι τεράστια. Ο Γραικός θυσιάζει τη ζωή του ενώ ο Γραικύλος την αξιοπρέπειά του.

Ως ο «πατέρας» του Γραικύλος θεωρείται ο διάσημος Ρωμαίος πολιτικός και ρήτορας Κικέρων, καθώς στο έργο του ο όρος εμφανίζεται 16 φορές.

Οι Graeculi κατά τον Κικέρωνα:

Είναι «παραμυθάδες» 

Είναι ένα μείγμα τεμπελιάς, φλυαρίας και πολυμάθειας

Είναι ακατάλληλοι ως δικαστές, απαράδεκτοι στις συνελεύσεις τους, παρατρεχάμενοι και κόλακες των ισχυρών.

Πάντως για τους Ρωμαίους ήταν διαφορετικό πράγμα οι «πολύξεροι Γραικύλοι» και διαφορετικό η ελληνική τέχνη και παιδεία.

Η πολιτογράφηση του υποκοριστικού Graeculus ως δόκιμου όρου της ρωμαϊκής πολιτικής ορολογίας, φανερώνει πως για τον Ελληνικό κόσμο, οι Ρωμαίοι ένιωθαν ταυτόχρονα συμπλέγματα κατωτερότητας {πολιτισμικής) και ανωτερότητας (διοικητικής -στρατιωτικής).

Από πού και γιατί - Δημοσιογραφικά μαργαριτάρια

 Για τα λάθη στη χρήση της γλώσσας έχουμε αναφερθεί αρκετές φορές στο παρελθόν. 

 Σήμερα θα εστιάσουμε στα πλέον συνηθισμένα που για την ευρεία διάδοσή τους είναι τα μέσα ενημέρωσης και πιο συγκεκριμένα, οι δημοσιογράφοι και παρουσιαστές που δεν φρόντισαν να μάθουν τα στοιχειώδη και καθημερινά σολοικίζουν ανενδοίαστα.

Είναι τριάμισι λεπτά κι όχι τρεισήμισι λεπτά, γιατί σε τρία λεπτά θα ακούσουμε το δελτίο ειδήσεων και όχι σε τρεις λεπτά.

Είναι τεσσερισήμισι κι όχι τεσσεράμισι ώρες, γιατί σε τέσσερις ώρες θα ξεκινήσει ο τελικός κι όχι σε τέσσερα ώρες.

Αυτές οι παράμετροι και οι ψήφοι κι όχι αυτοί, καθώς τόσο η ψήφος, όσο και η παράμετρος είναι γένους θηλυκού.

«Οι κάτοικοι των πληγεισών περιοχών» κι όχι «Οι κάτοικοι των πληγέντων περιοχών»

 Εφόσον η «περιοχή» είναι θηλυκού γένους, σε θηλυκό πρέπει να τεθεί και η μετοχή: των πληγεισών περιοχών, ή περιφραστικά και απλούστερα
«των περιοχών που επλήγησαν».

  Είμαστε υποχρεωμένοι να ακολουθήσουμε τον επικεφαλής κι όχι τον επικεφαλή  Το επικεφαλής είναι ένα περιφραστικό επίρρημα, κι ως εκ τούτου δεν κλίνεται.

Παρεμπιπτόντως (και όχι: παρεπιπτόντως) διότι εμπίπτει και δεν επίπτει.

Οι επικείμενες εκλογές κι όχι οι επερχόμενες

Διότι οι μετοχές επικείμενος κι επερχόμενος δεν είναι απολύτως συνώνυμες·  το μεν επικείμενος δηλώνει απλώς κάτι που πρόκειται να συμβεί σε σύντομο χρονικό διάστημα, θετικό ή αρνητικό, ενώ το επερχόμενος δηλώνει κάτι επικίνδυνο δυσάρεστο, βλαβερό που πρόκειται να συμβεί H επερχόμενη συμφορά / καταστροφή. Tα επερχόμενα γηρατειά. Ο επερχόμενος χειμώνας / καύσωνας.

Και ολοκληρώνουμε με το ως και το σαν

Οι δύο αυτές λέξεις διαφέρουν.  Πολλοί νομίζουν ότι εκεί που η καθαρεύουσα χρησιμοποιούσε το ως, η δημοτική χρησιμοποιεί το σαν. Αυτό, όμως, είναι λάθος. Το ως δηλώνει ιδιότητα ή χαρακτηριστικό που ο ομιλητής πιστεύει ότι αληθεύει.Π.χ.- Μίλησε για το θέμα ως ειδικός περιβαλλοντολόγος. (Είναι ειδικός περιβαλλοντολόγος)- Ο κ. Κ. υπηρετεί στο γυμνάσιο ως καθηγητής. (Είναι καθηγητής)Το σαν, αντιθέτως, χρησιμεύει για παρομοίωση ή ιδιότητα που ο ομιλητής θεωρεί ή εμφανίζει ως ψευδή ή αναληθή.

Π.χ.         Τρώει σαν λύκος. (Δεν είναι όμως)       

        Ο σκύλος μάς καταλαβαίνει σαν άνθρωπος. (Δεν είναι όμως άνθρωπος)

        Αν πούμε για κάποιον ότι «Μιλάει σαν ειδικός» σημαίνει ότι κάνει τον ειδικό, ενώ δεν είναι.

         Αντιθέτως αν πούμε για κάποιον «Μιλάει ως ειδικός» σημαίνει ότι είναι ειδικός επί του συγκεκριμένου θέματος.

Για να αποφεύγονται, λοιπόν, οι παρανοήσεις, καλό είναι να τηρείται η σημασιολογική διάκριση στη γλώσσα, η οποία επιτυγχάνεται αντιστοίχως από τη χρήση του ως και του σαν.