Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2009

Είσαι παντού



Απ τη ψυχή μου το κενό
τα σύννεφα αγγίζει,
μια αστραπή στον ουρανό
στα δύο με χωρίζει.
Κάποτε μου 'πες "Σ'αγαπώ",
μνήμη γλυκιά και ρίγη.
Κλείνω τα μάτια κι είσαι 'δω,
τ΄ανοίγω κι έχεις φύγει.
Είσαι παντού και πουθενά
παρούσα απουσία...
στο πρώτο δάκρυ του Νοτιά,
όταν ανθίζουν γιασεμιά...

μιά ευωδιά και υγρασία...




















Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Απογείωση 1976

 Στην εξέδρα του αποχαιρετισμού  το  μαντήλι που ανέμισες  ένα τόνο πιο σκούρο απ' τη θάλασσα δύο απ' τον ουρανό τρύπα σκοτεινή στα ...