Είναι τα τραπέζια χαμηλά,
είν' η μπύρα ξινή κι η ζέστη υγρή,
είνα η φτηνή σου πούντρα τ' άθλια αγγλικά μας.
Είναι που προσπαθούμε να διασκεδάσουμε,
μ' ένα μαχαίρι στον κόρφο και κάμποσα δολάρια,
κάτ' απ' τη φοινικιά,
γυρεύοντας στις αναμνήσεις την εικόνα.
Ο ποδηλάτης περιμένει...
Τ΄ άρωμα σου μπερδεμένο μ' ιδρώτες, λιβάνι, κι εμετούς.
Είναι, παν' απ' όλα, που μοιάζουμε.
Visakhapatnam 11/1977
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου