φλούδες των πεύκων
κλαδιά ορθάνοιχτα
που αγκαλιάζουν στοργικά
το γερασμένο σπίτι
ανθίστανται στην
απεραντοσύνη της ματιάς ΄
κατάντικρυ στη θάλασσα
ανοίγματα
που καταργούν το σύνορο
φέρνουν τη νύχτα
στα δωμάτια
και τις συνομιλίες των πουλιών
στο προσκεφάλι
γνώριμοι ήχοι
από το πρωινό ξύπνημα
των ξύλων
καθρέφτες που αντανακλούν θεόρατα ταβάνια
με οδαλίσκες καθισμένες σταυροπόδι
κι ο χρόνος κυλά
το φθινόπωρο
αποχαιρετά τις άδειες εταζέρες
και το πιάνο με τα μανουάλια
τραγουδά
στο μοναχικό ρυθμό του
ως να γεμίσει πάλι
η καλοκαιρινή βιβλιοθήκη
και νέοι άνθρωποι
να καταλάβουν τ' αδειανά καθίσματα
το σπίτι πάλι θ' ανασάνει
γύρω από το μεγάλο τραπέζι
που επιπλέει
σα νησι στο θαλάσσιο δίαυλο
εδώ βρίσκεται ο γενέθλειος τόπος
εδώ ο οικείος χώρος
όπου ενθρονίζεται η καρδιά μου.
Ευριδίκη (Ρούρα) Σιφναίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου