Σα να παραμεγεθύναμε το είδωλο μας - στον παραμορφωτικό καθρέφτη της αντίληψής μας,
κι έτσι δυσθεώρητοι δε βολευόμαστε εύκολα
και θεώμεθα τμηματικώς
τοις ἐγρηγορόσιν ένα και κοινόν κόσμον είναι, των δε κοιμωμένων έκαστον εις ίδιον αποστρέφεσθαι.
Έπρεπε να κοπεί το ρεύμα για να πιάσω το μολύβι. Ο κόσμος -τι λέξη!- καταρρέει. ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου