τοις ἐγρηγορόσιν ένα και κοινόν κόσμον είναι, των δε κοιμωμένων έκαστον εις ίδιον αποστρέφεσθαι.
Σάββατο 4 Ιουνίου 2011
H Πλατεία είναι έγκυος... Προσοχή στο μωρό!
H Πλατεία είναι έγκυος... Προσοχή στο μωρό!
...Γιατί είναι πολύ πιθανό να πάσχει από το σύνδρομο Down... Κι αν σύντομα δεν προκύψει μια συνισταμένη , ένα μήνυμά ένα κοινό αίτημα, δύο τινά μπορεί να συμβούν: α. να αυτοαπαξιωθεί β. να χρησιμοποιηθεί από τους επαγγελματίες του είδους, ως όχημα για τα ιδιοτελή σχέδιά τους. Η αποστροφή προς όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα, τείνει να μετατραπεί σε μονοκομματική δικτατορία του πλατειάτου. Πολύχρωμοι, πολυσυλλεκτικοί και πολυμερισμένοι γινόμαστε εύκολη λεία στους 'σωτήρες' που λατρεύουν τις ισοπεδωτικές γενικεύσεις και τα στερεότυπα. Τελευταία προέκυψε και μία κόντρα με τα σωματεία εργαζομένων .Οι λόγοι της αντιπαράθεσης τους με τα σωματεία πολλοί και αντιφατικοί. Πρώτα από όλα, η γενική τάση για απόρριψη όλων των μορφών κοινωνικής οργάνωσης ή/και εκπροσώπησης, η οποία δεν φημίζεται για την ικανότητά της να κάνει λεπτές διακρίσεις, ειδικά μετά από τόσα χρόνια απαξίωσης, αλλοτρίωσης, γραφειοκρατίας και εναγκαλισμού με την εξουσία των περισσοτέρων σωματείων. Το βασικό επιχείρημα του ενός «κόμματος» ήταν ότι τα σωματεία θα λειτουργήσουν ως όχημα να μπουν και τα καταραμένα κόμματα. Λογικό. Όμως, δεν είναι μόνο αυτό. Μεγάλο μέρος των συγκεντρωμένων είναι φύση και θέση απέναντι στα σωματεία. Πολλοί από αυτούς γιατί είναι άνεργοι, ημιαπασχολήσιμοι, μπλοκάκηδες και επισφαλείς και γιατί νιώθουν ότι ποτέ κανένα σωματείο δεν έκανε καμιά προσπάθεια να τους καλύψει.
Αρχίζει να κυριαρχεί μια γενική αίσθηση ασφυξίας («να κάνουμε κάτι, όχι μόνο συνέλευση κοκ»), η οποία εκφράζεται όχι μόνο με προτάσεις, αλλά και πολύ γκρίνια.
Αυτό το "κάτι" όμως πρώτα απ΄όλα είναι, να συναντηθούμε πέρα από τα στερεότυπά μας, να συνεννοηθούμε, να αρθρώσουμε τα πρώτα μας λογάκια. Αν Θέλουμε να είμαστε αποτελεσματικοί πρέπει να ρισκάρουμε έξω από την ψευδαίσθηση της υπερτιμημένης ατομικότητάς μας. Το σύστημα που μας οδήγησε στην αγανάκτηση και τις πλατείες, "πονάει" τις τράπεζες και "πονάει"στις τράπεζες. Μια μαζική στάση πληρωμών θα ήταν το ισχυρότερο σοκ που θα μπορούσαμε να επιφέρουμε ώστε να δρομολογήσουμε εξελίξεις.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
ΚΟΠΗΚΕ ΤΟ ΡΕΥΜΑ
Έπρεπε να κοπεί το ρεύμα για να πιάσω το μολύβι. Ο κόσμος -τι λέξη!- καταρρέει. ...
-
Η λέξη αρμονία, εκ του ρήματος «αρμόζω» ή «άρω» (βάση και της λέξεως «Αρετή») σημαίνει αρμογή, μουσική συμφωνία, συνομολογία, συναρμογή...
-
χρόνια πολλά και καλή χρονιά να 'χουμε... μήπως όμως κάτι πρέπει να κάνουμε; αντί να χαρίζουμε δις στις τράπεζες; Τοιαύτης δέ τῆς τάξεως...
-
ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ Λόγος σε συνέδριο για τη μόλυνση του περιβάλλοντος Πριν μολυνθεί η ατμόσφαιρα, κύριοι, θα πρέπει να είχε κάτ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου