Το πραγματικό έλλειμα

Είναι πανθομολογούμενο πως ζούμε ιστορικές στιγμές. Οι μύθοι καταρρέουν, σαν πύργοι αδελφωμένοι./ Στο νέο παραμύθι, φτωχοί και χωρισμένοι. Ο καπιταλισμός στη μεταφυσική του διάσταση, πριν τη μετάλλαξή του σε οικονομισμό , αποϋλοποίησε το χρήμα, αναγάγοντάς το σε Πνεύμα Άγιον. Με την κατάρρευση των μεταφυσικών και θεολογικών βάσεων και θεσφάτων της παραδοσιακής ηθικής, εκείνο που απέμεινε ήταν μία διάχυτη αίσθηση έλλειψης σκοπού και νοήματος. Είχε προηγηθεί βέβαια πολύ νωρίτερα και η κραυγή του προφήτη φιλόσοφου Nietzsche «Ο Θεός πέθανε», που ο αντίλαλός της μας δόνησε μέχρι να ανακαλύψουμε και να λατρέψουμε τον καινούργιο Θεό. Oh Lord, won't you buy me a Mercedes Benz ? τραγούδησε η Janis Joplin σηματοδοτώντας με αυτό το spiritual, την καθιέρωση της νέας «πνευματικότητας». Αυτή η «πνευματικότητα» μας οδήγησε στο πουθενά που βρεθήκαμε, η μάλλον χαθήκαμε, σήμερα. Μπήκαμε στο Λαβύρινθο χωρίς μίτο, αγνοώντας τους βασικούς συμβολισμούς του μύθου, αλλά και την ψυχαναλυτική του διάσταση. Ο μίτος είναι η συνείδησή μας. Η συνείδηση που μας υπενθυμίζει, όσο την ακολουθούμε, το σκοπό, τις αξίες, την αποστολή μας. Ο Μινώταυρος κατοικεί εντός, καραδοκεί εντός, δρα ανεξέλεγκτα, από τα μέσα και καθορίζει τη στάση μας. Ο Μινώταυρος-τα πάθη μας, τρέφεται με την άγνοιά μας και την α-συνείδητη συμπεριφορά μας. «Γίνε η αλλαγή που ποθείς να δεις στον κόσμο», μας ψιθύρισε ο Γκάντι. Σήμερα ο ψίθυρος είναι εκκωφαντικός για κάποιους, ενώ «εις την οδόν έξω ουδέν ακούουν οι λαοί». Αυτοί οι «κάποιοι» που ο ποιητής τους χαρακτηρίζει σοφούς έχουν τολμήσει το ταξίδι προς τα μέσα, κι έχουν αντιμετωπίσει το Μινώταυρο, τα πάθη τους, τα κίνητρά τους. Τώρα με οδηγό τη συνείδησή τους, κατευθύνονται προς τα έξω στο φως. Οι άλλοι στην καλύτερη περίπτωση, παίζουν κρυφτούλι με τον Μινώταυρό τους και προσμένουν τη στιγμή που θα τον «φτύσουν» για να τα «φυλάξει» και να την κοπανίσουν. Χωρίς το μίτο, χωρίς συνείδηση είναι χαμένοι. Γ.Π.