Η πολιτική ηγεσία καλείται να διαχειριστεί επικοινωνιακά την παράδοση της χώρας.
Τρίζουν τα κόκαλα του Καβάφη, το μικρό ναι, μασκαρεμένο σε μεγάλο ΟΧΙ, που ξεστόμισε ανενδοίαστα ο κουλτουριάρης εθνικόφρων μέτοχος της χρεοκοπημένης συγκυβέρνησης, έφερε σε αμηχανία και τους δημοσιογράφους του πολιτικού ρεπορτάζ, Che fece... il gran rifiuto, και δώστου προσπάθειες να αποκρυπτογραφήσουν τι εννοεί ο «ποιητής».
Ο αποπροσανατολισμός προάγει την αποχαύνωση κι η αυτοπεποίθηση των ημιμαθών που χαρακτηρίζει τους ψηφοθήρες ταγούς της νεοελληνικής αφασίας, πλασάρει την νέα Ανταλκίδειο ειρήνη, ως διάσωση της χώρας. http://dictionary.sensagent.com/%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%BA%CE%AF%CE%B4%CE%B5%CE%B9%CE%BF%CF%82+%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AE%CE%BD%CE%B7/el-el/
«Φεύγε πολέμιον και τύραννον δανειστήν, ου γην αιτούντα και ύδωρ ως ο Μήδος, αλλά της ελευθερίας απτόμενον και προσγράφοντα την επιτιμίαν.» (Να αποφεύγεις τον εχθρικό και τυραννικό δανειστή, ο οποίος δε ζητάει γη και ύδωρ όπως οι Μήδοι, αλλά βάζει χέρι στην ελευθερία σου και προσημειώνει τα πολιτικά σου και περιουσιακά σου δικαιώματα). ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ- ΗΘΙΚΑ.
ΑΝ, λέω ΑΝ, Αν τολμούσαν οι πολιτικοί αρχηγοί, αντί να παραφράζουν εσκεμμένα στίχους, τολμούσαν να σταθούν στα πόδια τους, θα διεμήνυαν στους υπαλλήλους της τρόικα «Alors c’ est la guerre».
Πιστεύει κανείς πως αύριο θα κατέφθαναν οι μεραρχίες, τα αεροπλανοφόρα κι οι βόμβες για να μας αφανίσουν;
Δε νομίζω, πιο πιθανό μου φαίνεται να είχαμε αύριο εδώ, αντί για τα μεσαία στελέχη -τους οικονομικούς δολοφόνους, υπαλλήλους της παγκόσμιας οικονομικής τρομοκρατίας, τους ανώτερους υπηρέτες τους, Μέρκελ, Ομπάμα και Σαρκοζί, να προσπαθούν να μας σώσουν για να σωθούν.
Αν πάλι η χρεοκοπία ήταν αναπόφευκτη, θα είχαμε διασώσει, τουλάχιστον, την αξιοπρέπεια μας.
Σερνόμαστε, έρπουμε, ποιο ανάστημα να υψώσουμε;
Κι όσο σερνόμαστε και τους ανεχόμαστε… Πᾶν ἑρπετὸν πληγῇ νέμεται.* Ηράκλειτος
* Κάθε τι που έρπει εξουσιάζεται με χτυπήματα...
Γιώργος Παπαζαχαρίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου