Χαλάει ο κόσμος από τα ξημερώματα κι όλα ανάκατα μέσα κι έξω.
Μια θέση, ένα μαξιλάρι κι η σιωπή... στο κενό ανάμεσα στην εισπνοή και την εκπνοή,
στο μάτι του κυκλώνα ζητώ το γιατρικό.
Ανάμεσα στη χαρά και τη λύπη, τον πόθο και την αποστροφή, σ αυτό πού όλο φεύγει κι όλο έρχεται, θα σταθώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου