Αφαίρεση,Πρόσθεση, Πολλαπλασιασμός, Διαίρεση.

Προς γαρ το τελευταίον εκβάν, έκαστον των πριν υπαρξάντων κρίνεται.
Δημοσθένης. Ολυνθιακός Α.


Οι συλλογικές προσπάθειες απαιτούν θυσίες και υπαγορεύουν ηρωικές εξόδους από το κάστρο μας, είτε αυτό είναι το μικρό – μεγάλο «εγώ», είτε το μικρό  - μεγάλο κόμμα, που ακόμα «σε τραβάει απ το μανίκι».
Οι συλλογικές προσπάθειες,απαιτούν τέσσερεις πράξεις. 
Οι συλλογικές προσπάθειες ξεκινούν με την Αφαίρεση και μετά ακολουθούν οι υπόλοιπες, Πρόσθεση, Πολλαπλασιασμός, Διαίρεση.

Πρώτα λοιπόν αφαιρείς την ιδιοτέλεια -το εγώ, κατόπιν προστίθεσαι στο «εμείς» και πολλαπλασιάζεις τη δύναμή σου, και στο τέλος διαιρείς, μοιράζεσαι αυτό που κέρδισες μέσα απ αυτή τη διαδικασία, με όλους.
Έχοντας τολμήσει την «ηρωική έξοδο» είσαι ήδη κερδισμένος σε αρετή. Η αυταπάρνηση λειτουργεί λυτρωτικά, απελευθερώνει από τα δεσμά της ψευδαίσθησης της υπερτιμημένης ατομικότητάς μας. Μετατρέπει τον ανταγωνισμό σε συνεργασία, το φθόνο σε ά-φθονία, την απληστία σε πλησμονή.
Τα προσερχόμενα όλοι, λίγο - πολύ, τα αφουγκραζόμαστε, τουλάχιστον εμείς που συναντηθήκαμε στον αγώνα, στις συνελεύσεις, στους δρόμους, στη δουλειά μας, και θέλουμε, απαιτούμε, με αξιοπρέπεια να διατηρήσουμε.
Έχουμε κι άλλα κοινά, κάποτε σιγοτραγουδήσαμε το «imagine», κάποιοι πιστεύουν πως «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός», οι περισσότεροι συμφωνούμε, πως αυτός ο κόσμος στένεψε απότομα και μας πνίγει…Συνεχίζουμε.
Γιώργος Παπαζαχαρίου.