Απ τη ψυχή μου το κενό
τα σύννεφα αγγίζει,
μια αστραπή στον ουρανό
στα δύο με χωρίζει.
Κάποτε μου 'πες "Σ'αγαπώ",
μνήμη γλυκιά και ρίγη.
Είσαι παντού και πουθενά
παρούσα απουσία...
στο πρώτο δάκρυ του Νοτιά,
όταν ανθίζουν γιασεμιά...
μιά ευωδιά και υγρασία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου