Ο όρος φασισμός προέρχεται από την ιταλική λέξη Fascismo που ετυμολογείται από την λατινική «fasces» που ονομάζονταν ένα αρχαίο ρωμαϊκό έμβλημα εξουσίας, που απεικόνιζε «ράβδους δεμένες γύρω από έναν πέλεκυ».
Οι fasces ήταν στην αρχαία Ρώμη σύμβολο της εξουσίας και συμβόλιζαν την «ισχύ δια της ενώσεως»: μια μόνο ράβδος σπάζει εύκολα, ενώ μια δέσμη πολύ δύσκολα. Ο αριθμός των δεσμών των ράβδων μεταβαλλόταν κατ' άρχοντα, και συγκεκριμένα, 24 δέσμες κρατούσε ο Δικτάτωρ, ενώ 12 ο βασιλιάς και καθένας από τους υπάτους, 2 οι στρατηγοί στην πόλη σε περίοδο ειρήνης και 6 στον πόλεμο , 6 επίσης κρατούσαν και οι αρχιστράτηγοι της Ρώμης. Το σύμβολο αυτό χρησιμοποιήθηκε και από τους Ετρούσκους.
Στον 20ο αιώνα το σύμβολο το χρησιμοποίησε ο Μουσολίνι για να δώσει ιστορικό υπόβαθρο στην ιδεολογία του, τον "φασισμό". Οι πρώτες ομάδες φασιστών που σχηματίστηκαν στην Ιταλία ονομάστηκαν «fascio di combattimento», δηλαδή ομάδες-δέσμες μάχης. Η λέξη "φασίστας" χρησιμοποιείται συνήθως με αρνητική σημασία, συχνά ως μια ετικέτα για επίκριση μιας αντίθετης άποψης, υποδηλώνοντας απολυταρχισμό και αντιδημοκρατική αντίληψη.
Ο Ουμπέρτο Έκο θεωρεί από πρώτη σκοπιά ο φασισμός μπορεί να οριστεί ως ανορθολογισμός, ο οποίος βασίζεται στη λατρεία της δράσης για τη δράση. Επειδή η δράση είναι από μόνη της όμορφη, πρέπει να αναλαμβάνεται πριν, ή χωρίς, οποιαδήποτε σκέψη. Η σκέψη είναι μια μορφή αποδυνάμωσης. Επομένως, η κουλτούρα είναι ύποπτη, στο βαθμό που ταυτίζεται με την κριτική σκέψη. Η καχυποψία απέναντι στον κόσμο της διανόησης αποτελούσε πάντοτε σύμπτωμα του φασισμού.
Έτσι στους ανθρώπους που νιώθουν πως δεν έχουν πλέον ξεκάθαρη κοινωνική ταυτότητα, ο φασισμός λέει πως το μοναδικό τους προνόμιο είναι το πιο κοινό, ότι έχουν γεννηθεί στην ίδια χώρα. Οι οπαδοί πρέπει να νιώθουν πολιορκημένοι και ο καλύτερος τρόπος για αυτό είναι η επίκληση στην ξενοφοβία και η «ανακάλυψη» εσωτερικών και εχθρών : οι Εβραίοι είναι συνήθως ο καλύτερος στόχος, γιατί έχουν το πλεονέκτημα να είναι ταυτόχρονα και εσωτερικοί και εξωτερικοί εχθροί.
Μέσα σ' αυτή την προοπτική, όλοι μαθαίνουν πως πρέπει να γίνουν ήρωες. Σε κάθε μυθολογία, ο ήρωας είναι ένα εξαιρετικό ον, αλλά για την φασιστική ιδεολογία ο ηρωισμός είναι ο κανόνας. Επειδή και ο συνεχής πόλεμος και ο ηρωισμός είναι δύσκολα παιχνίδια, ο φασίστας μεταθέτει τον πόθο του για εξουσία στη σεξουαλική συμπεριφορά του. Έτσι προκύπτει «το αντριλίκι» που συνεπάγεται την περιφρόνηση προς τη γυναίκα. Και επειδή και το σεξ είναι δύσκολο παιχνίδι, ο φασίστας ήρωας προτιμά να παίζει με τα όπλα ως υποκατάστατο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου