Διαχρονικά επίκαιρο δυστυχώς το «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν»!
.jpg)
Δεν ήταν η πρώτη φορά που η Ελλάδα βίωνε κάτι τέτοιο,
Το 1827 η ελληνική κυβέρνηση αδυνατώντας να αποπληρώσει τα δυο δάνεια της ανεξαρτησίας με τους εξαιρετικά απεχθείς όρους τους οδηγήθηκε στην πτώχευση.
Το 1843 η οικονομική κατάσταση ήταν χάλια και η χώρα αδυνατούσε να πληρώσει τις δόσεις από το δημόσιο χρέος. Οι «εγγυήτριες» δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία) αρνήθηκαν να
δώσουν την τρίτη δόση του δανείου του 1832, έτσι ο βασιλιάς Όθωνας υποχρεώθηκε να κηρύξει πτώχευση και άρχισε να αναζητεί καινούριο δάνειο.
Μετά ακριβώς από 50 χρόνια ο πρωθυπουργός Χαρίλαος Τρικούπης ανακοίνωσε στους εμβρόντητους βουλευτές στις 10 Δεκεμβρίου 1893 την αδυναμία της χώρας να εκπληρώσεις τις δανειακές της υποχρεώσεις. Η παράδοση λέει πως τελικά είπε τη περίφημη φράση «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν»! Μέχρι το 1898 είχαμε οδηγηθεί στον Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο (ΔΟΕ) όπου οι πιστωτές της χώρας δέσμευσαν τα σημαντικότερα από τα δημόσια έσοδα έναντι του χρέους της χώρας.
Σημειώνεται ότι παρόμοια επίσης φράση, ελαφρά παραλλαγμένη, χρησιμοποίησε και ο Ελευθέριος Βενιζέλος, όταν με την φράση του «τελικώς επτωχεύσαμεν» τον Μάιο του 1932, η κυβέρνησή του θα κηρύξει για άλλη μια φορά πτώχευση της Ελλάδας, κάτω από το υψηλό χρέος του εξωτερικού δανεισμού, επικαλούμενος ακόμη και τη Μικρασιατική Καταστροφή, που είχε σημειωθεί δέκα χρόνια πριν, αλλά και τη διεθνή οικονομική ύφεση από το Κραχ του 1929.
Σήμερα που η «επικοινωνία» της παραπληροφόρησης ωραιοποιεί τις καταστροφές, η λέξη πτώχευση έχει αντικατασταθεί στο λεξιλόγιο αυτών που την επιβάλλουν, μονολεκτικά από το ασαφές ουδέτερο, «μνημόνιο», περιφραστικά από τον ευφημισμό, «πρόγραμμα οικονομικής αναπροσαρμογής» και στη γλώσσα της αγοράς από τον όρο PSI (αγγλικά: Private Sector Involvement, ελληνικά: Συμμετοχή του Ιδιωτικού Τομέα),
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου