Στην εξέδρα του αποχαιρετισμού
το μαντήλι που ανέμισες
ένα τόνο πιο σκούρο απ' τη θάλασσα
δύο απ' τον ουρανό
στα χείλη του ορίζοντα.
τοις ἐγρηγορόσιν ένα και κοινόν κόσμον είναι, των δε κοιμωμένων έκαστον εις ίδιον αποστρέφεσθαι.
Στην εξέδρα του αποχαιρετισμού
το μαντήλι που ανέμισες
ένα τόνο πιο σκούρο απ' τη θάλασσα
δύο απ' τον ουρανό