Ποντικός
Η αρχαία ελληνική λέξη πόντος αρχικά σήμαινε θάλασσα. Εξ ου και η λέξεις ποντοπόρος υπερπόντιος και άλλες. Στους αρχαίους συγγραφείς, Ησίοδο, Πίνδαρο και στους μεταγενέστερους, η λέξη "Πόντος", όταν χρησιμοποιείται για να ονομάσει θαλάσσιο χώρο, ταυτίζεται με τον Εύξεινο Πόντο. Στους αττικούς ρήτορες η ονομασία "Πόντος" αποδίδεται στην Ταυρική χερσόνησο (Κριμαία), ενώ αργότερα μετά τον Ηρόδοτο και, κυρίως, έπειτα από τον Ξενοφώντα (Κύρου Ανάβασις), οι γεωγράφοι και οι συγγραφείς "Πόντο" αποκαλούν τη νότια περιοχή του Εύξεινου Πόντου, που περιλαμβάνει τον παραλιακό χώρο ανάμεσα στον Άλυ ποταμό και την κολχίδα, ανατολικά της Τραπεζούντας, από την πόλη Διοσκουριάδα ως το δυτικό τμήμα της Σινώπης. Η περιοχή αυτή ήταν ο σιτοβολώνας του αρχαίου κόσμου. Από κει φόρτωναν τα πλοία στάρι και το μετέφεραν στον Πειραιά και τα άλλα μεγάλα λιμάνια της αρχαιότητας. Μαζί με το σιτάρι όμως μετέφεραν και λαθρεπιβατες, τα ποντίκια, που αρέσκονται ιδιαίτερα στο στοιβαγμένο και έτοιμο προς βρώσιν φορτίο.
Ο ποντικός στην αρχαία ελληνική λεγόταν μυς (γεν. μυός).
Από τον μυ και η λατινική mus, από όπου και η αγγλική mouse, η γερμανική maus, η Ιταλική μόουσε (mouse).
Η λέξη μυς στη μεσαιωνική ελληνική αντικαταστάθηκε από το προσδιοριστικό της επίθετο ποντικός .Ποντικός μυς, λοιπόν, ήταν αρχικά ο θαλάσσιος ποντικός, των καραβιών, ενώ αρουραίος (άπό το άρουρα = γη) ο αγροτικός. Από τον Αρουραίο προηλθε και το λατινικό ρατ (rat), απο τη ίδια ρίζα έλκουν την καταγωγή τους και οι λέξεις, rat στην αγγλική ratta στην Ισπανική ratto στην Ιταλική, ρα (ργχα) στη Γαλλική και σε πολλές ακόμη γλώσσες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου