Η φίλη μου η Χρυσούλα, συμμαθήτρια απ το Γυμνάσιο πριν πολλά χρόνια, η καλύτερη μαθήτρια τότε, πολύ καλή επαγγελματίας τώρα, διατηρεί ένα κατάστημα νεωτερισμών, σε μια μικροαστική γειτονιά του Λεκανοπεδίου.
Παρά την κρίση τα πάει μια χαρά, γιατί αγαπάει αυτό που κάνει και εκτός απ τα προϊόντα, προσφέρει, την καλή της διάθεση, το χαμόγελό της και συχνά πυκνά υπηρεσίες συμβουλευτικής στις πελάτισσές της, που τις εκμυστηρεύονται σχεδόν τα πάντα. Το πελατολόγιο της εκτείνεται σ’ όλο το ηλικιακό φάσμα και περιλαμβάνει αρκετούς άνδρες, που είτε αγοράζουν φτηνοδωράκια για τις καλές τους, είτε μικροπράγματα για πάρτι τους.
Οι μικρότεροι σε ηλικία το προτιμούν, για τα αξεσουάρ που καλύπτουν μεγάλη γκάμα και είναι πρωτότυπα και φτηνά.
Τελευταία οι δεκαεξάηρηδες ζήτησαν δαχτυλίδια με Μαίανδρο, και η πρώτη παρτίδα που έφερε εξαντλήθηκε αμέσως, με το που σχόλασαν το λύκειο και το γυμνάσιο της περιοχής, κι έπεσε σύρμα για το καινούργιο εμπόρευμα.
Το ίδιο απόγευμα κι ο ασφαλίτης, που αγόραζε κυρίως στρινγκάκια, παλιός πελάτης, αφού έριξε μια ματιά τη ρώτησε, αν έχει δαχτυλίδια με το σήμα της Χρυσής Αυγής.
Η Χρυσούλα του είπε πως είχε κάποια με μαίανδρο, αλλά εξαντλήθηκαν και πως σε λίγες μέρες θα ξαναφέρει.
Ο ασφαλίτης τότε της είπε πως δεν θέλει το μαίανδρο, αλλά το original σήμα της Χρυσής Αυγής με τα χρώματα, τις δάφνες, τα αρχικά και με τα όλα του και πως αν και τα βρει και τα φέρει, θα πάρει σε πρώτη φάση, τουλάχιστον διακόσια.
Ναι τελικά η Χ.Α. γίνεται μόδα. Και δεν είναι απλώς θέμα αισθητικής. Δεν είναι μόνο το κιτς το πρόβλημα, είναι η βίαια του εξάπλωση, σε ένα κοινό, έτοιμο από καιρό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου