Όταν αναφέρουμε κάτι που συμβαίνει στην παραλία, συνηθίζεται ακόμη και σήμερα να χρησιμοποιούμε την ομηρική φράση της Ιλιάδας παρά θιν'
αλός
Ἡ «θις της θινός» είναι ο σωρός της άμμου που αργότερα απόκτησε και τη σημασία του σωρού γενικότερα, καθώς σε μεταγενέστερα αρχαία κείμενα συναντάμε τη φράση «θὶς ὀστέων»=σωρός οστών.
Οι αμμοθίνες ή θίνες ονομάζονται οι μικροί λόφοι από άμμο που βρίσκονται σε παράκτιες περιοχές. Αποτελούν σημαντικό οικότοπο στη μεταβατική ζώνη θάλασσας και ξηράς και δημιουργήθηκαν από τις διεργασίες της διάβρωσης και της απόθεσης της άμμου στην παράκτια ζώνη.
Η λέξη αλς της αλός στην αρχαία ελληνική σήμαινε θάλασσα, ως θηλυκό και αλάτι, ο αλς του αλός ως αρσενικό. Από την ίδια ρίζα και η αλμύρα ή άλμη και η αλισάχνη, η λεπτή κρούστα αλατιού που προκύπτει από εξάτμιση αλατόνερου Αυτολεξεί το παρά θιν αλός στα νέα ελληνικά μεταφράζετε = κοντά στον σωρό ἄμμου τῆς θάλασσας, κοντά στην αμμουδιά της θάλασσας. Από την ίδια ρίζα, παρά + ἅλς το ουσιαστικοποιημένο θηλυκό του επιθέτου παράλιος, η παραλία. Στην αρχαιότητα Παραλία ονομάζονταν το από του Σουνίου μέχρι του Φαλήρου αφενός, και από του Σουνίου μέχρι Ωρωπού αφετέρου, παραθαλάσσιο τμήμα της Αττικής που ήταν πολύ πυκνά κατοικημένο λόγω των εύφορων εδαφών της και των εύκολων και ασφαλών δρόμων της. Οι δε κάτοικοι των περιοχών αυτών ονομάζονταν "Παράλιοι ή Πάραλοι, εξ' ου και το όνομα του ιερού πλοίου Πάραλος. Η Πάραλος ήταν η τριήρης που συμμετείχε σε ιερές ή δημόσιες αποστολές, συνήθως επείγουσας φύσεως. Οι επιβαίνοντες της Παράλου, ασχέτως κατηγορίας, είτε ήταν πλήρωμα είτε επιβάτες υπάλληλοι θεωροί, ονομάζονταν "παραλίτες" ή" πάραλοι" και, εξ αντικειμένου, έπρεπε να ήταν πολίτες της Αθήνας, και μάλιστα, κατά τον Θουκυδίδη (Η' 73), ακραιφνών δημοκρατικών αισθημάτων.
* Καθημερινά στο ΠΡΩΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ https://www.ertecho.gr/radio/proto/ (Δευτέρα - Παρασκευή)στις 7:56 και στις 18:56
ΑπάντησηΑπάντηση σε όλουςΠροώθηση |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου