Τρίτη 15 Μαΐου 2018

Από πού και γιατί -παρόν ή παρών, ή μήπως παρούσα;

Πολλά από τα προβλήματα που τέθηκαν στα Φυσικά του Αριστοτέλη, με τη μορφή παράδοξων ή προβλημάτων, αναφέρονται στην θεμελιακή αοριστία του χρόνου. Ένα από αυτά τα παράδοξα είναι ότι ο χρόνος δεν μπορεί να υπάρχει, γιατί δεν υπάρχει κανένα από τα επί μέρους τμήματά του. Το παρελθόν δεν υπάρχει πια, το μέλλον θα υπάρξει και το παρόν,  η παρούσα στιγμή,ως μη έχουσα διάρκεια, δεν μπορεί να υπολογιστεί ως τμήμα του χρόνου.
Το παρόν, (με όμικρον) είναι το τώρα, είναι ουσιαστικοποιημένο ουδέτερο της μετοχής παρών - παρούσα - παρόν , από το ρήμα  πάρειμι.  Είναι η συμπιεσμένη μέχρι ανυπαρξίας από τις συμπληγάδες του παρελθόντος και του μέλλοντος διαρκώς μεταβαλλόμενη στιγμή, μοναδική και άπιαστη πραγματικότητα, που ταξιδεύει στη διάσταση του χρόνου. Ο Πωλ Ελυάρ μας είχε προειδοποιήσει:  «Αχ, φίλοι μου, δεν ξέρετε, δεν ξέρετε/ τι είναι η ζωή που κρατάτε στα χέρια σας…
Το παρελθόν είναι ένα σπασμένο αυγό/ το μέλλον ένα αυγό που επωάζεται Το παρόν είναι η καρδιά σου/ ο ρυθμός της καρδιάς σου είναι ένας ρυθμός αιώνιος .»
Το παρόν είναι το τώρα, που σίγουρα δεν μπορούμε να το δώσουμε, παρά μόνο ίσως να το βιώσουμε, σε στιγμές μυστικής έκστασης. Γιαυτό λοιπόν  δίνουμε το «παρών» με ω - μέγα, όταν είμαστε παρόντες οι παρούσες και σε εισαγωγικά αν θέλουμε να είμαστε  σωστότεροι.Να είσαι δηλαδή παρών με ωμέγα στο παρόν με όμικρον. Τώρα το παρούσα που επιλέχθηκε ως σλόγκαν του gay pride, απ τη μια αναδεικνύει, τον πατριαρχικό σχεδιασμό και της Ελληνικής γλώσσας, απ την άλλη στερείται ακρίβειας γιατί μεροληπτεί υπέρ του θηλυκού. Το παρόν ως ουδέτερο αποστασιοποιείται και κρατάει αποστάσεις από τα δύο φύλα, αλλά ξενίζει εξ ίσου γιατί μας παραπέμπει πολύ περισσότερο στην ουσιαστικοποιημένη μετοχή παρόν=τώρα, πάρα στο ουδέτερο της μετοχής  παρών - παρούσα -παρόν. Βέβαια πέρα από την ορθογραφία που είναι σημαντική, η ζωή σίγουρα είναι σημαντικότερη. Γιαυτό, "ακόμα και τώρα που μιλάμε φεύγει ο ζηλιάρης χρόνος. Άδραξε το τώρα και στο αύριο μη πιστεύεις!" μας προέτρεπε ο Μάρκος Αυρήλιος.  Και ολοκληρώνοντας τη σημερινή μας συνάντηση σας αποχαιρετώ με μια σχετική μαντινάδα: Το παρελθόν το έσβησα, το μέλλον δεν το ξέρω, όμως θα ζήσω το παρόν, όπως εγώ το θέλω

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΚΟΠΗΚΕ ΤΟ ΡΕΥΜΑ

 Έπρεπε να κοπεί το ρεύμα για να πιάσω το μολύβι.                                Ο κόσμος -τι λέξη!- καταρρέει.                             ...