Από πού και γιατί - Συλλογική προσπάθεια

Η συνεργατική  και συνεταιριστική διάθεση του ελληνικού λαού, είναι γνωστή   και θεωρητικά αποκρυσταλλώνεται μέσα από ένα πλήθος σχετικών παροιμιών, στις χαρακτηριστικότερες των οποίων θα αναφερθούμε σήμερα. Η αδυναμία  του ενός ατόμου να είναι αποτελεσματικό, περιγράφεται έξυπνα και επιγραμματικά από  την γνωστότατη παροιμιακή φράση: Ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη, αλλά και πολλές άλλες όπως: Από ένα λιθάρι  δεν βγαίνει τ' αλεύρι, και ο ένας δεν τα ξέρει όλα, που λένε στην Β. Ελλάδα και είναι αντίστοιχη της αρχαίας: Εις ανήρ ου τ α πσνθ' ορά. Ένας ίσον κανένας λέμε σήμερα, εις ανήρ ουδείς ανήρ, έλεγαν οι αρχαίοι. Και όσο ο ένας δεν μπορεί τόσο οι δύο ή περισσότεροι τα καταφέρνουν μια χαρά, υποστηρίζουν  πάμπολλες σχετικές παροιμίες όπως: Βάστα με να σε βαστώ ν' ανεβούμε στο βουνό, το 'να χέρι νίβει τ' άλλο και τα δυο το πρόσωπο, οι πολλοί κάνουν πολλά και ο ένας γκαγκανένα λένε στην Ήπειρο, οι πολλοί με τα κουτάλια εξεγλύψαν τα τσουκάλια 

 Θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρουμε εδώ και την ύπαρξη, λιγότερων σίγουρα, αλλά αρκετών παροιμιών με αντιομαδικό, ατομικιστικό πνεύμα, Τα αν θες να πάρεις σύντροφο κράτα και τη ματσούκα, και Μικρό, μικρό τ' αλώνι μου ν' μοναχικό μου, είναι δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα αρνητικής προσέγγισης, που κατά πάσα πιθανότητα προέκυψαν, είτε από κάποια κακή εμπειρία του εμπνευστή τους, είτε την εν γένει δυστροπία και ανοησία του, παρά στην ανυπόστατη  δυσπιστία στα αναμφισβήτητα  πλεονεκτήματα της συνεργασίας και της συλλογικής προσπάθειας.

Οι συλλογικές προσπάθειες απαιτούν θυσίες και υπαγορεύουν ηρωικές εξόδους από το κάστρο μας.

Οι συλλογικές προσπάθειες  ξεκινούν με την Αφαίρεση και μετά ακολουθούν οι υπόλοιπες, Πρόσθεση, Πολλαπλασιασμός, Διαίρεση.

Πρώτα λοιπόν αφαιρείς την ιδιοτέλεια -το εγώ, κατόπιν προστίθεσαι στο «εμείς» και πολλαπλασιάζεις τη δύναμή σου, και στο τέλος διαιρείς, μοιράζεσαι αυτό που κέρδισες μέσα απ' αυτή τη διαδικασία, με όλους.

Έχοντας τολμήσει την «ηρωική έξοδο» είσαι ήδη κερδισμένος σε αρετή. Η αυταπάρνηση λειτουργεί λυτρωτικά, απελευθερώνει από τα δεσμά της ψευδαίσθησης της υπερτιμημένης ατομικότητάς μας. Μετατρέπει τον ανταγωνισμό σε συνεργασία, το φθόνο σε ά-φθονία, την απληστία σε πλησμονή.