Το επίθετο άγιος -α -ο στη βιβλική θεολογία, περικλείει την έννοια της απόλυτης ιερότητας και αγνότητας από λατρευτική και ηθική άποψη. Η λέξη ετυμολογείται από το αρχαίο ελληνικό ρήμα ἅζω=φοβάμαι, σέβομαι, τρέμω που με τη σειρά του προέρχεται από την ινδοευρωπαϊκή ρίζα «yag». από το ίδιο ετυμολογικό θέμα έχει προέλθει και ἡ λέξη «ἁγνός» η οποία μάλιστα ήταν ἡ λέξη που χρησιμοποιείτο στην αττική διάλεκτο αντί της λέξης «ἅγιος», που δεν είχε εισαχθεί στην γλώσσα τους ακόμα. Τὸ «ἅγος» με δασεία σήμαινε : θρησκευτική ευλάβεια και εξαγνισμός. Αντίθετα το άγος με ψιλή είχε έκτοτε την αρνητική σημασία του μιάσματος της αμαρτίας που διατηρήθηκε μέχρι σήμερα στη γλώσσα μας. Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν πως το άγος προερχόταν από έγκλημα που ακολουθούσε στη συνέχεια το δράστη, ο οποίος έτσι καθίστατο "εναγής" δηλαδή όπως λέμε σήμερα καταραμένος. Σε άγος υπόκειντο όχι μόνο τα άτομα (δράστες, εγκληματίες) αλλά ακόμη και πόλεις και κράτη ολόκληρα στα οποία συνέβαινε ή είχε συμβεί να "μιανθούν" από σοβαρό έγκλημα πολίτη ή ομάδας πολιτών ή και
των Αρχών. Όπως το το Κυλώνειον άγος που μας περιγράφει ο Θουκυδίδης και ήταν μια σειρά από δεινοπαθήματα και θεομηνίες που έπληξαν την αρχαία Αθήνα και που αποδόθηκαν στην οργή των θεών για τη σφαγή των οπαδών του Μεγακλή που είχαν καταφύγει στον ναό της θεάς Αθηνάς. Η λέξη «ὁ ἀγός» ποὺ σημαίνει « αρχηγός, ηγέτης» δεν συνδέεται ετυμολογικά με τα προαναφερθέντα καθώς το θέμα «ἁγ-» προέρχεται από το άγω=οδηγώ Παρετυμολογικά, πολλοί θρησκευόμενοι το συνέδεσαν, θεωρώντας «ἅγιο» αυτόν που οδηγεί.
Τέλος πρώτη από όλους τον τίτλο της «Υπέρ Αγίας» έλαβε η Παρθένος Μαρία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου